Megane_Suki Report post Posted October 4, 2011 อ่านครบ 8 ตอนละครับ รอตอนที่ 9 แหะๆ เรียบเรียงเรื่องได้ดีมากครับ อ่านแล้วเข้าใจง่ายดี จะรอติดตามชมนะคร้าบ ขอบคุณมากครับ =w= Quote Share this post Link to post Share on other sites
MeGaMi_Ai Report post Posted October 5, 2011 w、j８jvpd」hkvj個g」pc９jｄHvjko 0[ :emoother_08: Quote Share this post Link to post Share on other sites
latealove Report post Posted October 6, 2011 ขอบคุนนะครับที่แบ่งปันมาให้อ่าน Quote Share this post Link to post Share on other sites
yineyine Report post Posted October 20, 2011 ขอบคุณที่แบ่งบันเรื่องต่างๆ Quote Share this post Link to post Share on other sites
014854132 Report post Posted October 26, 2011 อ่านแล้วสนุก ดี สู้ๆๆ ต่อไปนะคับ Quote Share this post Link to post Share on other sites
KI KIIEZ Report post Posted October 27, 2011 ชอบๆ เขียนต่อเรื่อยนะครับ สู้สู้ครับ Quote Share this post Link to post Share on other sites
SOUL13 Report post Posted October 27, 2011 ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ครับถึงจะขาดช่วงเด็ดไปก็ตาม Quote Share this post Link to post Share on other sites
kzero007 Report post Posted October 28, 2011 อยากอ่านตอน9ไวๆจัง มาลงต่อเร็วๆนะครับ Quote Share this post Link to post Share on other sites
KamiKamiTheGod Report post Posted November 1, 2011 สนุกมากเลยครับ :emoother_06: Quote Share this post Link to post Share on other sites
Bask_ERT Report post Posted November 3, 2011 อ่านเเล้วอินเลย จิ้นตามตลอดเลย เหะๆ ปล.รู้สึกว่าเนือเรืองนี้วางพล็อตมาดี ชีวิตจริงไม่อิงนิยาย เเต่ว่า จะตัดจบไปเลยมันก็ไม่ได้อะ ปล2.รอตอน9อยู่น๊าาาาาาาา :emo (31): :emo (31): Quote Share this post Link to post Share on other sites
SWFT Report post Posted November 17, 2011 สนุกมากก เอาตอน9มาลงเเร็วๆนะครับรออ่านอยู่ Quote Share this post Link to post Share on other sites
Scared Report post Posted November 18, 2011 อ่านตอนแรกก็ติดใจแล้วครับ สุดยอดเลย...แต่งต่อเรื่อยๆน๊าๆ อย่าเพิ่งจบเร็วล่ะ :emo (59): Quote Share this post Link to post Share on other sites
HaMsTeR XIII Report post Posted November 21, 2011 มันส์ดีครับ แต่จะมีหุ่นยนต์ออกมาบ้างไหมนี้ :emo (41): Quote Share this post Link to post Share on other sites
gamegm04 Report post Posted December 2, 2011 ไอ สําโรงกับอิมพีเรียลอยู่ที่สมุทรปราการใช่ไหมครับพอดีอยู่แถวนั้น Quote Share this post Link to post Share on other sites
Qlr- Report post Posted December 6, 2011 สนุกมากเลย อ่านทั้งวันเลย สนุกมากใช้ได้เลย Quote Share this post Link to post Share on other sites
Akira_jin Report post Posted December 12, 2011 เอ้า มาโพสให้ละ หลังจากอ่านไปได้ซักพัก..... รีบๆมาต่อให้เร็วๆละ ถึงแม้ผมจะรู้ตอนจบของเรื่องจากปากนายแล้ว แต่ผมก็อยากอ่านต่อจนจบนะ ถ่ายทอดมันออกมาซะฉากจบที่ท่านเลือกน่ะ อดีต ปัจจุบัน อนาคต ผูกมันเข้าด้วยกันซะ!!!! สู้ๆ Quote Share this post Link to post Share on other sites
kingace Report post Posted March 1, 2012 เห.....มีคนรู้เรื่องด้วยนิ ว่าแต่พี่ไม่คิดเอาตอน9มาลงซะหน่อยเหรอรอนานแล้ววววว Quote Share this post Link to post Share on other sites
SoSleep Report post Posted March 4, 2012 ติดไว้ถึงตอน8ก่อนไปเล่นเกมต่อ 555 Quote Share this post Link to post Share on other sites
Jkwon Report post Posted March 5, 2012 อ่านไปเรื่อย ๆ ก็เพลินดีเหมือนกันแฮะ~ Quote Share this post Link to post Share on other sites
guideza Report post Posted June 4, 2012 สนุกสุดสุดได้อารมณ์ดีแท้ Quote Share this post Link to post Share on other sites
SilverWolf911 Report post Posted July 11, 2012 ขออุ้มมาลงตรงนี้เพราะหน้าแรกลงไม่ได้(เยอะเกิน) 09 เมื่อเวลาผ่านไปเหมือนทุกอย่างจบลงด้วยดี ผมใช้เวลาปิดเทอมกับการอยู่บ้าน ในช่วงเวลาที่น่าเบื่อเช่นนี้กลับมี เสียงเรียกเข้าของมือถือดังเข้ามา ซึ่งวันนี้เป็นวันศุกร์ ใครโทรมานะ....เบอร์ที่ไม่รู้จักอีกต่างหาก (อีกแล้วเรอะ) ผมรีบรับสาย..... "สวัสดีครับ" "ดีจ้า. นี่พี่ฟ้าเองนะเก็ต" "พี่ฟ้าเหรอครับ แล้ว..ไปได้เบอร์ผมมาจากไหนเนี่ย?" "ก็...ไปขอฝ้ายมาน่ะ" "อ๋อครับ...แล้วพี่มีอะไรเหรอครับถึงได้โทรหา?" "นั่นสิ....เก็ตปิดเทอมรึยัง?" "ก็...ปิดแล้วครับ" "งั้นหรอ..จะชวนไปเที่ยว..ไปกันมั้ย?" "ได้ครับ...แล้วไปที่ไหนครับ?" "ก็น้ำตกแถวๆ...นครนายกน่ะ" "ไปกันกี่คนอะครับ" "ก็...หลายคนนะ...เรากะว่าจะค้างคืนกันที่นั่นด้วย" "หรอครับ...แล้วเจอกันที่ไหนและก็กี่โมงครับ?" "งั้น...พรุ่งนี้มาที่บ้านฝ้ายตอนสามโมงเช้านะ" "ได้ครับ" "พรุ่งนี้เจอกันนะ บายจ๊ะ" "บายครับพี่ฟ้า" หลังจากวางสายผมก็ไปจัดกระเป๋าเตรียมตัวสำหรับวันพรุ่งนี้ ..................................................................................................... วันรุ่งขึ้นผมออกเดินทางไปตามนัดหมายที่ตกลงไว้กับพี่ฟ้า ผมไปถึงบ้านของฝ้ายราวแปดโมงกว่า ที่นั่นผมพบรถจอดอยูสองคัน คันแรกน่าจะเป็นรถของพี่ฟ้า(เจอกันตอนที่แล้ว) แล้วอีกคันเป็นรถกระบะติดแคปหลังมีแอร์ ก็ไม่ได้สนใจอะไร ผมเดินเข้าไปในบ้านของฝ้าย เจอแม่ของฝ้ายอยู่ในบ้านซึ่งกำลังคุยกัน น่าจะเป็นญาติทางบ้านนี้แหละ ผมจึงเข้าไปสวัสดีทักทายให้ครบทุกคน หลังจากทักทายกับทุกคนแล้ว แม่ก็บอกว่าพวกสาวๆอยู่ข้างบนกัน ขึ้นไปได้เลย จากนั้นผมก็ไปที่ห้องของฝ้ายซึ่งมีฝ้าย โม เหมียวพี่ฟ้าและพี่ฝนมากันพร้อมแล้ว "มาแล้วเหรอ"พี่ฟ้าทักทาย "ครับ" ผมวางกระเป๋าลงและหาที่นั่ง "เก็ตเอาอะไรมาบ้างเนี่ย..." พี่ฟ้าเห็นกระเป๋าของผมถึงกับตกใจและเอ่ยถาม "เอ่อ...ก็...พวกเสื้อผ้ากับ...ยาแก้ปวดครับ" ผมตอบกลับ "แล้วเสื้อกันฝนละ...เตรียมมาด้วยป่าวเนี่ย"พี่ฝนถามผมแบบอมยิ้มเอาไว้ "อ่า...จะพกไว้ทำไมละครับ...ไปน้ำตกไม่น่าจะได้ใช้"ผมตอบกลับแบบงงๆ "คิดเหรอว่าจะไม่ได้ใช้น่ะ...อิอิ"พี่ฟ้าพูดมาแบบนี้ผมเริ่มสงสัยแล้วว่าเค้าหมายถึงอะไร "ห๊ะ!!...หรือว่า...เก็ตชอบแบบสดๆเหรอ?" ฝ้ายบอกมาแบบผมรู้เลยว่า"เสื้อกันฝนหมายถึงอะไร" "โห~ แต่ละคน..." ผมทำหน้าเซงๆ "ฮะๆๆๆ" ทุกคนหัวเราะ ซักพักนึงแม่ของฝ้ายก็เปิดประตูเข้ามา บอกให้พวกเราเตรียมของขึ้นรถได้แล้ว หลังจากขึ้นรถกันหมดผมได้นั่งหลังกระบะคนเดียวอยู่กับสัมภาระ ฝ้าย โม เหมียว แม่และพ่อฝ้าย นั่งหน้า(รถกระบะ) พี่ฟ้าพี่ฝนพ่อและแม่พี่ฟ้าไปด้วยรถเก๋งอีกคัน ในเวลาเดินทางผมใช้เวลาอยู่กับการฟังเพลง เวลานั่งรถคงทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้หรอกมั้ง ระหว่างทางนั้นเองรถก็แวะปั๊มน้ำมันเพื่อพักระหว่างเดินทาง ทุกคนออกจากรถ ต่างคนก็ไปทำธุระส่วนตัวกันผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น คิดว่าไหนๆก็แวะแล้วจัดการให้เรียบร้อยดีกว่าจะได้ไม่เป็นปัญหาระหว่างทาง หลังจากเสร็จกิจแล้ว ผมก็เดินไปที่เซเว่นในปั๊ม แต่ดูเหมือนทุกคน จะแวะซื้อของกันเสร็จแล้วกำลังจะจ่ายเงินกัน "มาซื้อขนมเหรอ"โมทักผม "รีบๆหยิบมาเลยเดี๋ยวจะได้จ่ายรวมกับของพี่"พี่ฟ้าบอกกับผม "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่ไปรอที่รถเลยครับ"ผมตอบกลับ "งั้น...พี่ไปรอที่รถก่อนละกัน"พี่ฟ้าบอกผมและเดินหิ้วของกับสาวๆออกไป หลังจากที่คุยกันเสร็จ ผมก็เดินไปหาซื้อน้ำและขนม พอมาถึงเคาท์เตอร์ ผมนึกถึงเรื่องที่พี่ฟ้าคุยกับผมเมื่อเช้า เรื่อง"เสื้อกันฝน" ผมก็เลยคิดว่า "เอาวะ เผื่อไว้ก่อนแล้วกันไม่แน่ฝ้ายอาจจะมาบุกอีกก็ได้" คิดได้แบบนั้นผมก็เอาเสื้อกันฝนไปด้วย ......................หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงที่หมาย ทุกคนไม่รอช้าเดินออกมาจากรถเอาสัมภาระลงจากรถ แล้วไปหาที่นั่งพักผ่อนจากการเดินทางกัน พอหายเหนื่อยพวกสาวๆก็เปลี่ยนชุดและลงไปเล่นน้ำกัน ระหว่างนั้นผมไม่ทันตั้งตัวก็โดนจับโยนลงน้ำไปทั้งที่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลย ทุกคนเล่นน้ำกันอย่างสนุกเต็มที่ ไม่เว้นแม้ตัวผมเอง แน่ล่ะมาพักผ่อนทั้งทีต้องเต็มที่กันหน่อย หลังจากที่เล่นกันจนหนำใจแล้ว ทุกคนก็ขี้นมาจากน้ำแล้วก็เปลี่ยนชุดเพื่อไปที่พักกัน ก่อนที่กำลังจะเดินทางไปบ้านพัก แม่ของฝ้ายก็พูดขึ้นว่า "นี่เด็กๆ..พวกแม่ต้องกลับกันก่อนนะ...พอดีมีธุระด่วนเข้ามา" "อ้าวแม่?..แล้วจะทำยังไงกับห้องที่จองไว้ล่ะ?"พี่ฝนถามออกไป "ไม่เป็นไรหรอก...อ้อ!..แล้วก็ฝากน้องด้วยนะฝน...แม่รู้ว่าเราขับรถเป็น"แม่ฝ้ายบอกพร้อมกับฝากฝังพี่ฝนไว้ด้วย "แล้วเรื่องเงินละแม่? พวกหนูไม่ได้พกเงินไว้ด้วยซิ"พี่ฟ้าถามด้วยความสงสัย แม่พี่ฟ้าหยิบบัตรเครดิตออกมาใบแล้วพูดว่า "รูดได้เลยแต่ไม่เกินแสนนะฟ้า"แม่พี่ฟ้าบอกเงื่อนไขเอาไว้ หลังจากที่พวกผู้ใหญ่เตรียมให้พวกเราไปกันต่อเรียบร้อยแล้ว พวกผู้ใหญ่ก็กลับไปด้วยกลับด้วยรถกระบะคันที่ผมนั่งมา "เอาละ....ไปที่บ้านที่จองกันไว้เลยดีกว่า"พี่ฝนพูดขึ้นมา "นี่ฝน...เราว่าหาไรกินกันก่อนได้มั้ย...หิวแล้วอะ"พี่ฟ้าร้องขอพร้อมทำท่าทาง "เดี๋ยวเราค่อยไปกินกันที่บ้านพักดีกว่า....ที่นั่นน่าจะมีอะไรกินอยู่แหละ"ฝ้ายเสนอแนะ "ถ้างั้นไปกันเลยดีกว่า"พี่ฟ้าเร่งรัด หลังจากนั้นพวกเราก็ขึ้นรถไปที่บ้านพักที่จองเอาไว้ซึ่งไม่ห่างจากน้ำตกเท่าไหร่ ใช้เวลาเดินทางเล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งบ้านพักจะเป็นลักษณะบ้านเดี่ยวหลังใหญ่พอควร...ชั้นเดียวและค่อนข้างที่จะแยกออกมาเป็นส่วนตัว เมื่อทุกคนลงจากรถก็แยกย้ายและนำกระเป๋าไปวางไว้ที่ส่วนกลางของบ้าน ผมลองเดินสำรวจดูในตัวบ้านซึ่งข้างในมีสี่ห้องนอนสามห้องน้ำ จะมีสองห้องที่มีห้องน้ำในตัวและมีห้องน้ำแยกอยู่ส่วนกลางของบ้านหนึ่งห้อง ส่วนกลางของบ้านก็กว้างขวางพอควรมีครัวและโต๊ะอาหารไว้พร้อมซึ่งผมดูๆแล้วยังไงก็นอนกันพอห้องแน่ๆ ผมจึงสบายใจเรื่องที่นอนได้ ผมกลับไปที่ส่วนกลางของบ้านเพื่อที่จะตกลงกันเรื่องห้อง ซึ่งตัวผมขอนอนห้องเล็กเตียงเดี่ยวไม่มีห้องน้ำ หลังจากนั้นผมก็หยิบกระเป๋าเดินไปที่ห้องที่ตามที่ขอกันไว้ และคิดว่ากำลังจะอาบน้ำเพื่อเปลี่ยนชุด ก็เห็นว่ามีคนใช้ห้องน้ำอยู่ก็เลยยังอาบน้ำไม่ได้ ตอนที่กำลังรออยู่นั้นผมเหลือบไปเห็นพี่ฟ้ากำลังเดินออกจากบ้านไป ซึ่งไม่รู้จะไปไหน ผมเห็นโมเดินผ่านก็เลยถาม "นี่โม...พี่ฟ้าเค้ากำลังจะไปไหนอะ?" ผมถามด้วยความสงสัย "ไม่รู้สิเห็นว่าน่าจะไปซื้อของน่ะ" โมตอบแบบไม่ค่อยแน่ใจ "งั้นเหรอ" หลังจากนั้นซักพักพี่ฟ้าก็กลับมา พร้อมกับ red labelสองขวดกลมพร้อมโซดาอีกค่อนข้างมาก "มาแล้วจ้า...มาแล้ว" พี่ฟ้าขนของมาพะรุงพะรัง "โหย...ซื้อมาเยอะเหมือนกันนะครับเนี่ย"ผมตอบรับและเข้าไปช่วยขนของ "ช่วยๆกันเดี๋ยวก็หมดแหละน่า" "เอ่อ...พี่ฟ้าครับ...ผมไม่ดื่มนะพี่"ผมบอกปฏิเสธไปแต่พี่ฟ้าก็ไม่ยอม "นี่เก็ต..มามงมาไม่อะไรอีก..มาถึงขนาดนี้แล้ว...ไม่กินไม่ได้!!!" ในตอนที่คุยอยู่นั่นเองก็มีอาหารที่สั่งไว้มาส่ง ผมก็เลยต้องเลิกคุยไว้ก่อน และไปช่วยทุกคนจัดที่เพื่อนั่ง เพราะโต๊ะอาหารที่บ้านพักมีให้ไม่สามารถนั่งกันให้ครบได้ อาหารที่มีมาน่าจะเป็นกับแกล้มมากกว่ากับข้าวเสียอีก เราเริ่มดื่ม...ดื่มกันไปเรื่อยๆซึ่งมีแต่ผมคนเดียวที่ไม่ดื่ม พอดื่มกันไป..นั่งคุยกันไป...พอพี่ฟ้าเห็นผมไม่ดื่มเธอก็ยื่นแก้วมาให้ผม "เอ้า!..ดื่มบ้างสิ"พี่ฟ้าบอกพร้อมกับยื่นแก้วที่เต็มเปี่ยมไปด้วยแอลกอฮอลล์ "ไม่ดีกว่าครับ...ผมไม่เคยดื่มมาก่อนครับ"ผมบอกปัดปฎิเสธไป "นี่!!!...ไม่หัดแล้วจะเป็นมั้ย?"พี่ฟ้าส่งเสียงดุ "ผมว่า...พี่เริ่มเมาแล้วละครับ...ผมว่าเราพอแค่นี้เถอะ" "มาพงมาพออะไรกัน!!...นี่ยังไม่ถึงครึ่งขวดเลยนะ" พี่ฟ้าชี้ไปที่ขวด "อะไรกัน...หรือว่า...ไม่กล้า...หืม?"ฝ้ายพูดแดกดันผม "นั่นสิคนอื่นเขาก็ดื่มกันหมดเหลือเก๊ตคนเดียวแล้วนะ"พี่ฝนสมทบ "นี่!...หรือว่าต้องให้พี่บังคับ"พี่ฟ้าถือแก้วขู่ผม "ผมว่าพี่ฟ้าอย่าบังคับผมดีกว่า...ยังไงก็จะไม่ดื่มแน่นอน"ผมปฏิเสธเด็ดขาด แต่ทว่า.... "งั้นเหรอ..ฝน..ล๊อกตัวที" พี่ฟ้าออกคำสั่งพี่ฝนและพี่ฝนเดินเข้ามาหาผมพร้อมจับแขนผมล็อกแบบไขว้หลัง "พี่ฝนทำอะไรน่ะ!?...ปล่อยผมเถอะครับ!!!"ผมพยายามดิ้นขัดแต่ดิ้นไม่หลุด "นี่พวกเธอ...ไม่มีใครคิดจะช่วยผมมั่งเหรอ?" ผมพยายามขอความช่วยเหลือจากโม เหมียว และฝ้าย แต่ทั้งสามกลับเงียบเฉย แน่ล่ะพวกเธอเองก็อยากเห็นผมดื่มเหมือนกัน จากนั้นพี่ฟ้าก็หยิบแก้วเหล้าของเธอขึ้นมาพร้อมกับยืนอยู่ตรงหน้าของผม "ไงล่ะ!...พร้อมที่จะดื่มหรือยังจ๊ะ?" "อย่าบังคับผม!!....ยังไงผมก็ไม่ดื่ม!!" "หึ!!!....ถ้างั้นคงต้องใช้วิธีแบบนี้สินะ!!!" ในตอนนั้นมันรวดเร็วเหลือเกิน พี่ฟ้าอมเหล้าเข้าไปแล้วใช้วิธีการป้อนแบบ ปากต่อปาก ถึงจะรู้สึกดีตอนที่ปากประกบกันก็เถอะแต่ไม่นึกเลยว่า พี่ฟ้าจะกล้าขนาดนี้ น่าจะเป็นเพราะเหล้าที่ดื่มกันไปแน่ๆ ผมต้องจำใจกลืนมันลงไป เพราะไม่งั้นจะสำลักด้วยกันทั้งคู่ "ฮ้า~...เอาล่ะ...ทีนี้จะยอมดื่มได้หรือยัง?" พี่ฟ้าย้ำกับผมอีกครั้ง "ยังไงก็ไม่เอาคร๊าบบบ~" แน่ล่ะผมต้องปฏิเสธเพราะยังไงก็ไม่อยากดื่มจริงๆ "ยัง..ยัง...ยังไม่เอาอีก..จะลองอีกทีใช่มั้ย?" พี่ฟ้าย้ำอีกครั้งพร้อมกับอมเหล้าไว้ด้วย "อ่าๆ ไม่เอาแล้วครับ...ดื่มก็ได้" ต้องยอมแล้วครับ เพราะไม่งั้นโดนอีกแน่ๆ "ดีมาก...ฝน...ปล่อยได้ละ"พี่ฝนปล่อยผม สุดท้ายผมต้องทำใจดื่มไปกับพวกเค้าแต่คิดว่าจะดื่มพอเป็นพิธีแล้วก็ถอนตัวเข้านอน แต่ว่าเรื่องมันไม่ง่ายขนาดนั้นนะสิ ผมโดนให้ดื่มให้หมดแก้วก่อน แต่พอดื่มไม่ถึงครึ่งแก้วพี่เขาก็ชงให้ผมใหม่ หลังจากที่ดื่มกันไปได้พักใหญ่ๆ ผมรู้สึกมึนหัวแล้ว ผมรู้ตัวดีว่าตอนนี้ผมเมาแล้ว ผมจึงออกตัวขอไปนอนเพราะไม่ไหวจริงๆ เพราะถ้ากินต่อไปไม่สลบอยู่ตรงนี้ไม่ก็ต้องอาเจียนแน่ๆ "พี่ฟ้าครับ...ผม....ผมดื่มไม่ไหวแล้วครับ...ผม...ผมมึนแล้ว"ผมจะขอถอนตัว "อะไรกานนนเนี่ย...ไม่ไหวแล้วเหรออออ"พี่ฟ้าถาม "อะไรกานนน...แค่นี้ก็ไม่ไหวเหรออออ"โมแซวผม "อะรายยยกันเก๊ต!!!...จะไปนอนเหรอไวไปมั้ย?"ฝ้ายแซวต่อ "นี่...ไม่ไหวก็ไปนอนเถอะเดี๋ยวจะแย่"ดูเหมือนเหมียวจะดูเป็นห่วงผมที่สุด "โอเคๆ....ถ้างั้นหมดแก้วนี้ให้พี่ก่อน...แล้วค่อยปายยนอน"พี่ฟ้าขอแก้วสุดท้ายเพื่อเค้า ผมเลยตัดสินใจยกทีเดียวหมดแก้ว แล้วก็เดินกลับไปที่ห้องเพื่อนอน ผมไม่เคยมึนหัวขนาดนี้มาก่อน แน่ล่ะครับเพิ่งดื่มเหล้าครั้งแรก ถ้าไม่เมาก็เก่งแล้วละครับ ผมเข้าไปในห้อง...นอนลงบนเตียง ในตอนที่กำลังสะลึมสะลือไม่ได้สติอยู่นั้นเอง มีเสียงเปิดประตูเข้า ใครกันมาหาเรา...มาหาทำไม...มีจุดประสงค์อะไรกันแน่ ผมไม่ไหวแล้วผมต้องการพักผ่อน ผมพลิกตัวไปมองที่ประตูที่ประตูผมเห็นพี่ฟ้ายืนอยู่ที่หน้าประตู "อืมม....มีอะไรเหรอค๊าบบ...พี่ฟ้า~" "พี่เป็นห่วงน่ะ เห็นเราเมามากเลย" "อืมม...ไม่เป็นไรหรอกค๊าบบบ...รู้สึก...มึนๆ...แค่นั้นเอ้งงง~" จริงๆแล้วผมมึนมากแทบจะลุกไม่ไหวด้วยซ้ำ แต่ด้วยความที่ไม่อยากให้เป็นห่วงเลยบอกออกไปแบบนั้น "งั้นเหรอ..."พี่ฟ้าเดินเข้ามานั่งที่เตียงและมองรอบๆตัวผม "ใช่ค๊าบบ...ไม่เป็นอะไรจริง..จริ๊ง~" ตอนนั้นผมรู้สึกหวั่นใจเล็กๆ เหมือนมีลางสังหรณ์(หรือเพราะเมาก็ไม่รู้) พี่ฟ้าจับไหล่ของผมกดลงกับเตียง "พี่ฟ้า~...จะทำอะไรน่ะ?"ผมพยายามขัดขืน แต่ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่แรงของผู้หญิงก็ยังขัดขืนไม่ได้ "ไหนบอกว่าไม่เป็นอะไร?...ดูซิ...แค่แรงจะขัดพี่ยังไม่มีเลย" "ถ้างั้น...พี่ฟ้า...ช่วยปล่อยให้ผมนอนพักได้มั้ยครับ?" ผมร้องขอ "ได้สิ" แล้วพี่ฟ้าก็ปล่อยผม ทีนี้พี่ฟ้าเริ่มคุยกับผม "นี่.....รู้มั้ย?" "อะไรครับ" "เธอน่ะ...เหมือนใครคนนึง...ที่พี่คิดถึงเขามาก" "เค้าเป็นใคร...หรอครับ" "ก็...น้องชายพี่น่ะ "แล้ว...แล้วเค้าไปอยู่ที่ไหนครับ" "เค้าจากพี่ไป...ตั้งแต่เค้าอายุยังน้อย...ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์น่ะ" ผมนิ่งไปพักนึงเพราะผมคิดว่าผมถามสิ่งที่ไม่ควรถาม "ขอโทษครับ...ที่ผมถามอะไรไม่เข้าเรื่องไป" "ไม่เป็นไรๆ...พี่...พี่ไม่คิดมากหรอกนะ...ถ้างั้น..ช่วยอะไรพี่อย่างได้มััย?" "อะไรหรอครับ" พี่ฟ้าจับไหล่ผมกดลงเตียงอีกรอบ ทีนี้หน้าเธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมมากกว่าเดิมอีก "มาเป็นน้องชายของพี่ได้มั้ย" มือของพี่ฟ้าค่อยๆลูบบนตัวผม "เอ่อ...พี่ฟ้าครับ...น้องชายแบบที่พี่ต้องการมันแบบไหนแน่เนี่ย" "ทำไมล่ะ...ไม่ชอบรึไง?" มือของเธอยังคงรุกล้ำเข้ามาเรื่อยๆ จนผมต้องห้ามไว้ "พอเถอะครับ" ถึงผมจะบอกไปแบบนั้นแต่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด "งั้น...สัญญาก่อนสิ....ว่าจะมาเป็นน้องพี่...แล้วพี่จะหยุด" "ดะ...ดะ...ได้ครับ"ผมต้องรีบตอบตกลงทันทีเพราะกลัวว่าจะเกินเลยไปมากกว่านี้ แต่ว่านั่นทำให้ผมคิดผิด "ตกลงแล้วสินะ" "ครับ" "งั้นก็...." พอพี่ฟ้าพูดจบเธอก็ถอดเสื้อเธอออก "พี่ฟ้า!!! พี่คิดจะทำอะไรน่ะครับ" "แค่ลมปากน่ะ...พี่ไม่เชื่อหรอก...มันต้องใช้ร่างกายทำสัญญากันเลย" "ตะกี๊พี่เพิ่งจะรับปากผมเองนะ...ว่าพี่จะพอแล้ว" "ถ้าให้หยุดคงยากแล้วล่ะ" พี่ฟ้าคว้าเอามือของผมไปจับที่เนินอกของเธอ "เป็นไงบ้าง...รู้สึกมั้ย...รู้สึกถึงหัวใจของพี่มั้ย?" ก็รู้สึกนะครับแต่นี่ไม่ใช่เวลามารู้สึกแบบนี้ซักกะหน่อยย...ทันใดนั้นเอง!!! "แกร๊ก"มีเสียงประตูดังขึ้นมาอีกครั้งเป็นพี่ฝนนั่นเอง "อ้าว~...ไหนว่าจะแค่เข้ามาดูอาการไงล่ะ?" ผมรีบดึงมือออกทันที และอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่นั่น...มันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย "พี่ฝนครับ...ไม่ใช่อย่างที่คิดนะครับ!! คือว่า..." "ชู่ววว~...ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นล่ะ" พี่ฝนใช้สองนิ้วแตะปากผม "พี่รู้อยู่แล้วล่ะ...พี่เลยตามเข้ามานี่ไง" กลายเป็นว่าผมคิดผิด พี่ฝนไม่ได้จะเข้ามาห้ามเลย เธอเองก็จะงาบผมเหมือนกัน ผมคิดในใจ (โอ้..ถ้าพระเจ้ามีจริงโปรดส่งตัวช่วยอื่นมาทีได้มั้ย) ไม่ทันที่ผมจะหยุดคิด เสียงประตูดังขึ้นอีกครั้ง "นี่!!!...พวกพี่ทำอะไรกันน่ะ" ผมดีใจจริงๆที่ฝ้ายพูดแบบนั้นเธอต้องมาช่วยผมแน่ๆเลย "ฝ้าย!...ช่วยห้ามพวกพี่เค้าหน่อยได้มั้ย" แต่นั้นเป็นอีกครั้งที่ผมคิดผิดทำไมมันถึงเป็นแบบนี้~!!! "ทำไมพี่ฟ้าถึงไม่เรียกเราด้วย" อ้าวเฮ้ย!! นอกจากฝ้ายแล้ว มีอีกสองคนที่เดินเข้ามาในห้องด้วย นั่นก็คือโมกับเหมียว "เอาล่ะหมดทางหนีแล้วนะ" พี่ฟ้ายิ้มขณะพี่พูด "จะทำยังไงต่อดีจ็ะ..." พี่ฝนบอก "เก็ตไม่ต้องเกร็งนะ..." ฝ้ายก็ไม่น้อยหน้า "ครั้งที่แล้ว...ที่นาย...ช่วยเราเอาไว้...เราขอตอบแทนด้วยร่างกายของเราก็แล้วกัน" โมกะใช้โอกาสตอบแทนผม "...."เหมียวไม่พูดอะไร แต่อยู่ข้างๆผมซะแล้ว "เอาหละมาต่อกันเลยดีกว่า" พอพี่ฟ้าพูดจบมือของเธอล้วงกางเกงผม ผมพยายามดึงมือของเธอเอาไว้ "เดี๋ยวๆๆครับ...พี่" "แน๊ะ~... ไม่ยอมง่ายๆเลยนะ...ขนาดแรงยังไม่มียังจะขัดขืนได้อีก แล้วพวกเธอน่ะ...รออะไรกันอยู่...มาช่วยกันหน่อยซิ" พี่ฟ้าขอแรงสาวๆที่ล้อมรอบตัวผมอยู่ "เอาล่ะมันต้องเจอแบบนี้....ทีนี้จะดิ้นไปไหนได้มั้ย!!!" พี่ฟ้าเธอใช้วิธีรัดตัวผมซึ่ง...มันรัดแต่ช่วงบน นั่นทำผมหายใจไม่ออก พร้อมกันนั้นพี่ฝนก็ดึงมือผมเข้าไปในเสื้อของเธอ "พี่เองก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะ" พี่ฝนค๊าบบบยอมแพ้ไปก็ได้ "ขี้โกงอะ...สนุกกันอยู่สองคนเอง" ฝ้ายนี่เธอเป็นเรื่องสนุกรึไงเนี่ย ฝ้ายเองก็ดึงมือผมอีกข้างไปขยำหน้าอกของเธอ "ถึงขนาด...จะสู้พี่ๆไม่ได้....แต่ก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะ" โมกับเหมียวก็ไม่อยู่เฉยพวกเธอช่วยกันรื้อช่วงล่างผมออก "เฮ้ย!....เดี๋ยวๆ....อย่าถอดอ๊อกกกก...ม่ายยยยย~" "อยู่นิ่งๆ...เงียบๆได้ปะเนี่ย" พี่ฟ้าสั่งให้ผมหุบปาก คืนนี้ผมไม่สามารถหนีได้อีกแล้ว. ผมโดนทุกคน"งาบ" แน่นอน..ผู้ชายหลายๆคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องที่โชคดี แต่สำหรับผมนั้นเป็นอะไรที่เลวร้ายที่สุด และคืนนั้นผมคิดว่ามันเป็นค่ำคืนที่ยาวนาน(และเหนื่อย)มากสำหรับผู้ชายคนนึง ................................................................................................... ผมมารู้สึกตัวอีกที....ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้นกี่โมงแล้วและตอนตื่นขึ้นมาก็มีอาการปวดหัวแบบสุดๆ แถมว่าเพลียแบบมากๆ แทบไม่มีแรงจะทำอะไรเลย ในตอนที่สะลึมสะลืออยู่ในห้องนั้น...ซักพักนึงก็มีเสียงเคาะประตูเรียก "ก๊อกๆ" "ตื่นยังเก๊ต" คนที่มาเคาะประตูก็คือพี่ฟ้านั่นเอง "ครับ...ตื่นแล้ว" พี่ฟ้าเปิดประตูเข้ามา "เป็นไงบ้างจ๊ะ" "ก็ยังปวดหัวนิดหน่อยครับ" "งั้นก็ลุกจากเตียงแล้วไปกินข้าวด้วยนะ...พี่สั่งข้าวไว้แล้ว" "ได้ครับ" ผมพยายามลุกออกจากเตียง แต่ผมลุกไม่ไหวจนทรุดลงไปนอนบนเตียงอีกครั้ง "อ่าวเก๊ต!!!..ไหวมั้ย" "รู้สึกปวดหัวและเหมือนจะไม่มีแรงเลยครับ" พี่ฟ้ายิ้มแล้วก็บอกกับผม "สงสัยเมื่อคืนจะหนักไปหน่อย" "เดี๋ยวผมขอตั้งสติแปปนึงแล้วผมจะออกไปนะ" "ได้จ๊ะ..เดี๋ยวพี่จะรอนะ" ผมพยายามตั้งสติและลุกไปจากตรงนี้ให้ได้ ในที่สุดผมก็ทำได้และเดินไปนั่งที่โต๊ะทานข้าว "เป็นอะไรไป...ไหวมั้ย" พี่ฝนถามผม "ก็...รู้สึกมึนๆกับไม่ค่อยมีแรงน่ะครับ" "งั้นก็กินข้าวกันก่อนละกัน...เดี๋ยวพี่หายาให้กิน"พี่ฝนบอกผม "สงสัยเมื่อคืนจะเล่นแรงกันไปหน่อยมั้ง"ฝ้ายแซวผม "เพราะใครกันละ!!!" "เอ้า!พอๆ อย่ามัวแต่เถียงกันกินข้าวก่อน"เสียงพี่ฟ้าแทรกเข้ามาห้ามพี่ฝนเดินเข้ามาจากด้านข้างพร้อมยื่นยามาให้ "เก๊ต..นี่ยา..กินหลังอาหารนะ"เธอให้ยากับผมแล้วเธอก็ไปนั่งที่นั่งของเธอ "ยาอะไรเหรอครับ?" ผมถามพี่ฝนด้วยความสงสัย "ก็...เป็นยาบำรุงทั่วไปน่ะ...แต่กินแล้วมันจะง่วงๆหน่อยนะ" หลังจากทานข้าวกันเรียบร้อย..ผมก็ทานยาที่พี่ฝนจัดมาให้และเหมือนว่าทุกคนจะคุยกันว่าวันนี้จะไปเที่ยวไหนกันต่อดี ซึ่งตัวผมเองขอนอนพักอยู่ที่บ้านพักแทนเพราะไม่มีแรงจะเที่ยวแล้ว พอผมคุยเสร็จผมกลับก็หันหลังกลับเข้าห้องทันที เพราะผมอยากพักเต็มที่แล้ว ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงรถออกไป "ก๊อก...ก๊อก ก๊อก...ก๊อก" เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ใครกัน...ทุกคนออกไปกันหมดแล้วนี่ "หลับยังจ๊ะ" เสียงนั้น...พี่ฟ้านี่ทำไมพี่ฟ้ายังอยู่ที่นี่ แต่ผมก็ไม่ได้ตอบกลับ ผมแกล้งหลับไปเพื่อไม่ให้เธอเขามาในห้องแต่ผมคิดผิดไป สุดท้ายเธอก็เข้ามาในห้องอยู่ดี "หลับไปแล้วสินะ" เธอพูดกับผมแต่ผมก็ยังคงนอนต่อไป เพราะผมเพลียแบบสุดๆบวกกับยาที่ผมกิน ชักพักผมก็หลับจริงๆ .............................................................................................................. ตื่นมาอีกทีตอนนั้นก็เริ่มจะมืดๆแล้ว นี่มันกี่โมงแล้ว.... และก็เหมือนว่าทุกคนจะกลับมาจากเที่ยวกันหมดแล้ว ผมลุกออกจากเตียง...เดินออกจากห้อง...ไปยังส่วนกลางบ้าน เหมือนว่าทกุคนกำลังช่วยจัดโต๊ะเพื่อทานข้าวเย็นกัน "อ้าว~...ตื่นแล้วเหรอว่าจะเข้าไปปลุกอยู่เลย" พี่ฝนบอกผมแต่ไม่ทันแล้วล่ะ "งั้น..ช่วยไปปลุกพี่ฟ้าหน่อยสิ" พี่ฝนใช้งานกับผม ผมเดินไปที่ห้องของพี่ฟ้าผมเคาะประตูเรียกเธอ แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับผมจึงลองเปิดประตูเข้าไป และเห็นว่าพี่ฟ้าเธอยังคงหลับอยู่ ผมจึงเข้าไปปลุก "พี่ฟ้าครับ...พี่ฟ้า...ตื่นได้แล้วครับ" "หืม?? อืม..." พี่ฟ้ายังดูงัวเงียอยู่ "พี่ฝนให้มาปลุกไปกินข้าวครับ..ทุกคนกลับมากันหมดแล้ว" "อืม...เดี๋ยวตามออกไป" ผมเดินออกไปจากห้องไม่นานพี่ฟ้าก็เดินตามออกมาจากห้อง ทุกคนนั้งทานอาหารเย็นกัน..พูดคุยกันด้วยบทสนทนาแบบทั่วไป ซึ่งก็คือเรื่องที่ไปเที่ยวกันมา หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกัน อาบน้ำและเข้านอน ส่วนตัวผมนอนมาทั้งวันแล้วยังไงก็นอนไม่หลับ ผมนอนคิดเรื่องเรื่อยเปื่อยพร้อมกับพยายามข่มตานอนแต่ก็นอนไม่หลับอยู่ดี ในตอนนั้นเองผมก็ได้ยินเสียงทีวีดังออกมาจากข้างนอกห้อง ผมมองนาฬิกาเวลาตอนนั้นก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว ผมก็เลยเดินออกไปดูเห็นพี่ฟ้ากำลังนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟา "นอนไม่หลับเหรอ" พี่ฟ้าเห็นผมและเธอก็ทัก "ใช่ครับ...ผมนอนมาทั้งวันแล้ว" "มา...มานั่งตรงนี้สิ" พี่ฟ้าเรียกผมไปนั่ง ผมเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆ "ไม่ใช่ตรงนั้น..ตรงนี้สิ" พี่ฟ้าบอกตำแหน่งให้ผมไปนั่งข้างๆเธอ ผมลุกไปนั่งข้างๆเธอตามที่เธอบอกพอผมนั่ง..พี่ฟ้าเธอก็เอนตัวลงมาพิงผม ผมตกใจและทำอะไรไม่ถูก..ผมยังหวั่นๆกับเรื่องที่เกิดเมื่อคืนอยู่ด้วย กลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีกรอบ ผมได้แต่นั่งเงียบๆไม่พูดอะไรพี่ฟ้าเห็นผมประหม่าเธอก็ถามผม "ทำไม..เธอกลัวพี่เหรอ" "ปะ..ปล่าวซะหน่อยครับ" ผมพูดกลบเกลือน "อย่าน่า~พี่รู้สึกได้ผ่านตัวเธอนะ" "ผมว่า...พี่คิดไปเองน่า" พี่ฟ้าเห็นผมพูดแบบนั้น เธอก็ดึงตัวผมลงไปนอนหนุนตักของเธอ และก้มหน้ามาใกล้ๆจนผมตกใจและหลับตาลง "คิกๆ" เธอจะหัวเราะ ผมเลยลืมตาขึ้นมา "ไหนบอกว่าไม่กลัวไง...หลับตาปี๋เลย" "โถ~ก็ตกใจนี่ครับ..พี่ฟ้าอย่าแกล้งผมสิ" ผมทำท่าจะลุกออกจากตักแต่เธอกดหัวผมกลับไปนอนที่เดิม "นี่!!!ยังไม่ได้บอกให้ลุกเลย" เธอขึ้นเสียงจนผมต้องนอนอยู่นิ่งๆ เราดูทีวีไปได้ซักพัก พี่ฟ้าก็เริ่มพูดกับผม "นี่.....เก๊ต" "ครับพี่" "เก๊ตคิดว่า....พี่เป็นคนแบบไหนหรอ?" "ผมตอบไม่ถูกเหมือนกัน" "ก็แล้วแต่จะตอบเลยละกัน...แต่ถ้าไม่ดีก็มีลงโทษนะ" ยิ่งตอบยากไปอีกนะพี่ฟ้า "ผมคิดว่าพี่คนสวยนะครับ...แต่ก็ดุในบางเวลาและก็ยังเป็นคนร่าเริงด้วยครับ" "งั้นเหรอ....แล้วยัยฝนละ...เธอมองว่าไงบ้าง" "พี่ฝนเหรอ...ผมคิดว่าพี่เค้าดูเงียบๆลึกลับ...น่าค้นหาน่ะครับ" "งั้นเหรอ" "แต่แปลกนะครับทั้งๆที่พี่ทั้งสองเป็นแฝดแต่กลับมี่บุคลิกที่ต่างกันมาก" "นั่นก็ไม่แปลกหรอกที่เราสองคนจะต่างกันน่ะ" "อ้าว...ทำไมเหรอครับ" "ก็พี่กับยัยนั่นน่ะ...เราไม่ได้ถูกเลี้ยงมาด้วยกัน...เราถูกแยกเลี้ยงกันตั้งแต่ยังเล็กเลยหละ" "ทำไมถึงเป็นแบบนั่นละครับ" "ก็ที่บ้านพี่....เค้าจะแบ่งบ้านออกเป็นสองบ้านหลักๆ เป็นบ้านหลักกับบ้านรอง....พี่กับยัยฝนเป็นลูกบ้านรอง" "แล้วเป็นยังต่อครับ" "แล้วก็นะที่บ้านหลักน่ะเค้ามีลูกชายอยู่คนนึงและเค้าก็จากไปด้วยอุบัติเหตุ...ทีนี้บ้านหลักก็เลยขอยัยฝนไปเลี้ยง และยัยนั้นก็ถูกเลี้ยงมาแบบคุณหนู...นั่นคงเป็นเหตุผลที่ยัยนั้นดูเป็นคนเงียบๆ" "อ๋อ...หยั่งงั้นหรอครับ" "มีอะไรสงสัยอีกมั้ยละ" "ก็....เรื่องที่พี่พูดกับผมเมื่อคืนครับ" "เรื่องที่พี่ขอให้เธอเป็นน้องชายน่ะหรอ..เรื่องนั้น..พี่จริงจังนะ" "แล้วทำไมพี่ถึงอยากได้...ผม...เป็นน้องละครับ?" "ก็เพราะเธอดูคล้ายกันกับลูกชายบ้านหลักคนนั้นแหละ...แล้วถ้านับอายุเธอกับเค้าตอนนี้น่าจะอายุพอๆกันแล้วล่ะ" "พี่จะให้ผม....เป็นตัวแทนของเค้าสินะครับ" "ก็....คงงั้นแหละมั้ง...แล้วตัวเก๊ตอยากได้พี่สาวแบบพี่รึเปล่าละ" "ผมไม่ได้รังเกียจอะไรนี้ครับ" "จริงๆนะ" ตาของพี่ฟ้าเป็นประกายเมื่อได้ยินผมบอกไปแบบนั้น "จริงสิครับ" "ดีใจจัง" ผมรู้สึกดีที่เห็นพี่ฟ้ายิ้มออกมาแบบนั้น "พี่รู้สึกง่วงแล้วเราแยกย้ายไปนอนกันเถอะ" "ได้ครับ" ผมลุกออกจากตักของพี่ฟ้า แล้วต่างคนต่างลุกไปที่ห้องของตนเอง "ก๊อกแก๊กๆ" "อ้าว!! ประตูล็อก!!" เหมือนพี่ฝนจะล็อกห้อง นั่นทำให้พี่ฟ้าเข้าห้องไม่ได้ ผมเดินมาดูพี่ฟ้า "อ้าว ห้องล็อกเหรอครับ" "ใช่ พี่ก็ลืมบอกยัยฝนไว้ ยัยฝนติดนิสัยล็อกห้องน่ะ" "พี่ฟ้าลองเคาะเรียกดูสิครับ" "ก๊อกๆๆ ฝน.....ฝน......เปิดประตูหน่อย" แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมาแม้แต่นิดเดียว "เอายังไงดีละเนี้ย" "พี่ฟ้าลองโทรเข้ามือถือดูซิครับ" "มือถือพี่อยู่ในห้องน่ะสิ" "งั้นเอามือถือผมไปโทรดูครับ" "ขอหน่อยๆ" ผมเดินเข้าไปหยิบมือถือในห้องเอามาให้พี่ฟ้า พี่ฟ้าโทรเข้ามือถือของตัวเธอเองแต่ดูเหมือนว่าจะโทรไม่ติด พอโทรเข้าเครื่องพี่ฝนก็ไม่มีเสียงริงโทนดังออกมาเลย "สงสัยจะไม่ได้เรื่องแล้วล่ะ" "งั้นพี่ฟ้าไปนอนห้องผมมั้ย? เดี๋ยวผมไปนอนโซฟาแทนก็ได้" "ความคิดดีแต่ถ้าเธอจะไปนอนข้างนอก พี่ก็จะไม่นอนห้องเธอ เพราะฉะนั้น เรามานอนเตียงเดียวกันดีกว่า จะได้ไม่ต้องมานอนข้างนอกด้วย" "ไม่เป็นไรครับ...พี่นอนให้สบายดีกว่าครับ" "นี่!!! จะมาเกรงจงเกรงใจอะไรอีกละ เธอเป็นน้องพี่แล้วนะ พี่น้องนอนด้วยกันไม่เห็นเป็นอะไรเลย" "ครับๆ ก็ได้" เราเดินกันไปที่ห้องของผม ผมให้พี่ฝนไปเลือกมุมนอนก่อน "ปิดไฟแล้วมานอนตรงนี้นะ"เธอบอกผมให้ปิดไฟแล้วไปนอนข้างๆเธอ ผมปิดไฟแล้วไฟแล้วล้มต้วลงบนที่นอนข้างๆเธอ ทันใดนั้นเองมือของเธอก็เข้ามาโอบกอดผมจากด้านหลังพร้อมกับพาดขา "เอ่อ...." "พี่แค่ติดหมอนข้างไม่มีหมอนข้างแล้วนอนไม่หลับ ขอยืมกอดแทนหมอนข้างหน่อยนะ" "ก็ได้ครับ" ตอนที่นอนอยู่นั้นผมเองก็พยายามขยับตัว เผื่อรักษาระยะห่างแต่กลับว่าเธอกลับยิ่งรัดผมแน่นเข้าไปใหญ่ ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะความโดดเดี่ยวที่มีมาตลอดรึเปล่า เพราะผมได้รับความอบอุ่นจากตัวเธอจนรู้สึกดีแบบบอกไม่ถูกเลย จนหลับอยู่แบบนั้นยันเช้า ................ ผมตื่นมาพบว่าพี่ฟ้าเธอยังคงหลับและนอนกอดผมอยู่แบบนั้น ผมขยับตัวออกช้าๆไม่ให้เธอตื่นเพื่อจะลุกไปห้องน้ำ หลังจากออกมาจากห้องน้ำผมก็ลองออกไปเดินดูนอกห้อง เหมือนทุกคนจะยังไม่ตื่นกัน เพราะงั้นผมจึงกลับเข้าไปในห้องเพื่อนอนต่อ พอผมทิ้งตัวลงนอน พี่ฟ้าเธอก็กระซิบข้างหูผม "นี่...ไปใหนมาหรอ?" "ไปห้องน้ำมาครับพี่ฟ้า" พอพูดจบเธอก็กอดผมเหมือนหมอนข้างอีกครั้ง ผมก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่คงสถาพการนอนอยู่แบบนั้น จนกระทั้งผมหลับไปอีกรอบ ...............ผมรู้สึกตัวอีกทีตอนนั้นก็เหมือนว่าจะมีคนมาปลุก "เอ้าๆๆๆ ตื่นได้แล้ว ทั้งสองคนน่ะ นอนกอดกันกลมเชียวนะ" ซึ่งคนที่ปลุกก็คือพี่ฝนนั่นเอง ผมกับพี่ฟ้าค่อยๆลุกตื่นขึ้นมา "มานอนอยู่นี่เองเหรอฟ้า...ห้องมีไม่กลับไปนอนนะ"พี่ฝนบ่นอุบอิบ "แหมม...แล้วเมื่อคืนใครกันนะที่ล็อกห้องเอาไว้น่ะ"พี่ฟ้าสวนกลับ "แล้วทำไมไม่เคาะประตูเรียก" พี่ฝนเถียงพี่ฟ้าเพราะคิดว่าตัวเองก็ไม่ผิดเหมือนกัน "เคาะก็แล้ว...โทรเข้ามือถือก็แล้ว...ก็ไม่ตอบกลับมาซะที...ถ้าไม่ได้หมอนี่ชั้นคงนอนอยู่แถวๆโซฟาน่ะแหละ" "จริงเหรอเก๊ต?" พี่ฝนถามด้วยความไม่แน่ใจ "ใช่ครับ...เมื่อคืนทั้งเรียกทั้งโทรพี่ก็ไม่ตื่น" "โอเค..ความผิดชั้นเอง...งั้นก็เอาเถอะ...เราต้องเตรียมตัวกลับกันได้แล้วละ" พี่ฝนยอมรับความผิดของเธอแต่พี่ฟ้าก็ไม่ได้ว่าอะไร "งั้นไปอาบน้ำก่อนนะ" พี่ฟ้าเดินออกไปนอกห้องแต่พี่ฝนยังอยู่ "เป็นไงเมื่อคืนหลับสบายมั้ย" พี่ฝนถามด้วยความเป็นห่วง "ก็พอไหวครับ แค่ไม่ชินกับการเป็นหมอนข้างอย่างเดียวนี่แหละครับ" "ขี้โกง!!!อะ" พี่ฝนขึ้นเสียงพร้อมกับสีหน้าไม่พอใจ "ห๊ะ!!!" จู่ๆเธอก็ยิ้มผมชักจะสับสนกับเธอแล้วซิ "ไม่มีอะไรหรอก" "หา~" "ไม่ต้องมาหงมาหาเลยเธอก็ไปเตรียมตัวได้แล้ว" "ได้ครับๆ" หลังจากที่ทุกคนพร้อม เราก็เดินทางกลับกัน เมื่อถึงบ้านฝ้ายผมก็ขอตัวกลับเลย ก่อนกลับพี่ฟ้าบอกกับผมว่า หลังจากนี้อาจจะโทรไปหาอีกนะ ผมก็เออออรับปากและก็เดินทางกลับไป และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นในความวุ่นวายหลังจากนี้ END 9 Quote Share this post Link to post Share on other sites
GTTK Report post Posted July 11, 2012 ตอนที่9 มาซักทีจากที่คอยมานาน อ่านไปใกล้ๆจะจบมีซึ้งเล็กน้อย (เสื้อกันฝนทำเอางงไปพักนึงเลย) Quote Share this post Link to post Share on other sites
englishmania Report post Posted July 12, 2012 โพสแรกอีดิทไม่ได้แล้วเร้อ ปล.รอบนี้ถือว่าเสร็จเร็วกว่าทุกครั้งนะเนี่ย Quote Share this post Link to post Share on other sites
b0890254692 Report post Posted August 11, 2012 เขียนเก่งจังเลยอะคับ Quote Share this post Link to post Share on other sites
gubing Report post Posted August 11, 2012 สนุกคับ Quote Share this post Link to post Share on other sites
