Guild Wars the War of New world (เพิ่มตอนทีุุ่7)

[Youkai]

Guild Wars the War of New world

นำเรื่อง

เรื่องราวของโลกใบใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นโดยเทพองค์นึ่ง ที่ใคร ๆ ต่างก็เรียกเขาว่า " ผู้สร้าง "

ซึ่งไม่ต่างอะไรจากเทพเจ้าของโลกใบนี้

ด้วยพลังพิเศษของเขา เขาได้สร้างมนุษย์ ขึ้นมา บนโลกใบใหม่

แต่มนุษย์ ที่เขาสร้างขึ้นกลับได้รับพลังแห่งเทพติดตัวมา จึงเกิดการต่อสู้แย่งชิง

ด้วยพลังที่ได้มา ทำให้พวกเขาใช้มันเพื่อเข่นฆ่ากันเอง ส่วนตัวผู้สร้างนั้นก็อ่อนแอลงมาก

เนื่องจากพลังที่เขาใช้ไป ไม่สามารถดูแลโลกที่สร้างขึ้นมานี้ได้

จึงตัดสินใจสร้างมนุษย์ ที่มีพลังเหนือกว่า มนุษย์ ทั่วไป ขึ้นมา ซึ่งเปรียบเสมือนตัวแทน

ของผู้สร้าง โดยผู้คนทั้งหายเรียกพวกเค้าว่า ผู้ปกครองเขต หรือ ดาบทั้ง13

แต่ความสงบสุขในโลกนี้ยังหามิได้ เมื่อ ดาบเดียว (ผู้ปกครองเขต 1) ได้ก่อกบฏ

คิดที่จะครองโลก โดยถือโอกาสตอนที่ผู้สร้างเข้าจำศีล ร่วมมือกับผู้ปกครองเขตคนอื่นๆ

เพื่อจะเปลี่ยนโลกใบนี้ แต่ถูกผู้ปกครองเขต ที่ภักดีต่อผู้สร้างเข้าขัดขวาง

จนเกิดการต่อสู้ระหว่างผู้ปกครองเขต ด้วยกันเอง แต่ผลที่ออกมานั้นไม่มีใครล่วงรู้ได้เลย

รู้เพียงแค่ว่าผู้ปกครองเขต ทั้งหมดได้หายสาบสูญไปกับการต่อสู้ครั้งนั้น ทำให้โลกใบนี้ขาดผู้นำ

ผ่านมาเกือบร้อยปี โลกใบนี้กลายเป็นโลกแห่งการต่อสู้แย่งชิง ไม่มีกฎระเบียบ ไม่มีแม้

ความถูกต้อง ผู้ที่อ่อนแอไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกในนี้ พวกเค้าจึงรวมตัวกันก่อตั้งกลุ่มขึ้นมา

เพื่อที่จะปกป้องกันซึ่งกันและกัน และอยู่ร่วมกันอย่างครอบครัว ซึ่งเรียกกันว่า “กิลด์”

แนะนำตัวละครหลัก

หัวหน้า

: อายุ – ส่วนสูง 181 ผมสีดำ ตาสีดำ หัวกิลด์สุดแสบของกิลด์ Chimera เป็นคนที่

คาดเดา

ได้ยาก ไม่มีใครรู้ชื่อและตัวตนที่แท้จริง คนในกิลด์เรียกแทนชื่อด้วยหัวหน้าจนติดปาก

ดวงตา

ข้างขวาบอดสนิท ถูกปิดไว้ด้วยผ้าคาดตาสีดำ มีพลังสายจิต ความสามารถคือการ

คาดเดาจิตใจ

วอคเกอร์ ลอยด์ สกินเนอร์ (สกิน)

: อายุ 27 ส่วนสูง 188 ผมสีเงิน ตาสีน้ำตาล ชายร่างสูง

ใหญ่

กล้ามเป็นมัด เป็นคนเดียวในกิลด์ที่เรียกหัวหน้าว่าลูกพี่ ใช้คำแทนตัวว่าข้า เก่งด้านกำลัง

เป็นที่สุด นอกจากนี้ยังมีพลังร่างมนุษย์หมาป่าแฝงอยู่ในตัว แต่ค่อนข้างความจำสั้น

วินดี้ วาตารุ วายุ

: อายุ 15 ส่วนสูง 154 ผมสีทอง ตาสีเขียว หนุ่มน้อยจากหมู่บ้านแห่งป่า

ที่ถูกทำลายด้วยน้ำมือของปีศาจสายลม ติดตามหัวหน้ามาตั้งแต่เด็ก เรียกหัวหน้าว่าท่านหัวหน้า

เป็นคนซื่อๆ แต่บางครั้งก็ซื่อจนเซ่อ ชอบใช้คำว่าขอรับเหมือนพวกนินจา เก่งด้านความเร็ว

และทักษะการต่อสู้แบบ 1-1

สกาย แม็ก อีเกิ้ล (อินทรีย์)

: อายุ 17 ส่วนสูง 168 ผมสีชา ตาสีน้ำตาล เด็กหนุ่มที่อพยพมาจาก

เมืองที่ถูกลืม เมืองแห่งทะเลทรายที่เต็มไปด้วยโรคระบาด เป็นคนมีไหวพริบสูง ความอดทน

เป็นเลิศ ภายในกิลด์เป็นผู้ทำหน้าที่สืบข้อมูล เรียกหัวหน้าว่า “ท่านผู้นำ

โคทัตซึ เทสซึกะ เทสซึ

: อายุ 23 ส่วนสูง 178 ผมสีแดง ตาสีฟ้า หนุ่มแว่นพูดจาสุภาพ

ดูภายนอกเหมือนพวกผู้ดีแต่มีความเกรียนแฝงอยู่ เป็นผู้ดูแลและรับผิดชอบฝ่ายการเงิน พึ่งพาได้

แต่ก็ขี้บ่นใช่เล่น มีพลังสายปัญญาที่สามารถล่วงรู้ถึงพลังในด้านต่างๆของผู้อื่นได้

เรียกหัวหน้าว่า คุณ, หัวหน้า, เอ็ง แล้วแต่สถานการณ์

แฟรงค์

: อายุ - ส่วนสูง – ผมสีขาว ตาสีดำ เป็นคนที่พูดน้อยมาก อดีตเคยเป็นคนของแก๊งค์

Yasha กลุ่มมาเฟียที่มีอำนาจมาก่อนที่จะถึงยุคของกิลด์ ร่างกายถูกดัดแปลงให้เป็นไซบอร์ก

แต่ความทรงจำทั้งหมดถูกลบ ติดตามหัวหน้าเพราะเชื่อว่า สามารถที่จะทำให้ความทรงจำ

ทั้งหมดของตนเองกลับคืนมา

ซากียะ ซากิ

: อายุ 21 ส่วนสูง 177 ผมสีดำ/ขาว ตาสีเหลืองอ่อน นักฆ่าแห่งป่ามายา เด็กหนุ่ม

ที่เกิดในตระกูลนักฆ่าที่มีรากฐานมานานตั้งแต่ยุคสงคราม ดูภายนอกเป็นคนไม่น่าไว้วางใจ

สายตาเยือกเย็นไร้แววตา พร้อมที่จะฆ่าได้ทุกเมื่อ แต่กลับเชื่อฟังหัวหน้าเป็นอย่างดี

เรียกหัวหน้าว่า “คุณหัวหน้า”

ชิลเวียร์ อันติ อากิระ (อัน)

: อายุ 17 ส่วนสูง 162 ผมสีดำ ตาสีดำ สาวน้อยนักสู้ อดีตจอมโจร

ฉายา “แมวดำ” ที่ถูกตามล่าจนพลัดหลงกับพี่สาว ด้วยความช่วยเหลือจากหัวหน้า ทำให้เธอ

ตัดสินใจเข้าร่วมกิลด์ ความสามารถของเธอมีประโยชน์ต่อกิลด์มาก อีกทั้งเป็นคนฉลาดและ

มีทักษะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม

ชิลเวียร์ คาโอริ ริน (ริน)

: อายุ 18 ส่วนสูง 158 ผมสีดำ ตาสีม่วง พี่สาวของอัน ฉายา

“จอมโจรแมงมุม” หลังจากพลัดหลงกับน้องสาวมาเป็นเวลานานจนได้รู้ว่าเธออยู่ในกิลด์แห่งนี้

จึงได้ขอเข้าร่วมกิลด์เพื่อที่จะได้อยู่กับน้องเป็นคนที่รักน้องสาวมาก พวกเธอเติบโตในหมู่บ้าน

ยากจนทำให้ต้องเป็นหัวขโมยมาตั้งแต่เด็ก

ลูคัส สเกลร่า

: อายุ - ส่วนสูง – ผมสีขาว ตาสีแดง คนในกิลด์เรียกเค้าว่า “บอมเบอร์”

เป็นคนเงียบๆไม่คลุกคลีกับใคร อยู่คนเดียวในห้องตลอดเวลา ไม่สนใจใครไม่สนใจแม้แต่

โลกใบนี้ เกลียดพระเจ้า(ผู้สร้าง) ที่ทำให้มีชีวิตที่ทรมานมีเพียงหัวหน้าที่เค้าเชื่อใจ

ริกี้ คริส โรเจอร์ (คริส)

: อายุ 22 ส่วนสูง 177 ผมสีส้ม ตาสีดำ อัจฉริยะคอมพิวเตอร์

ชั่งเทคนิค ประจำกิลด์ รับผิดชอบด้านเทคโนโลยี และอุปกรณ์ ใช้คำแทนตัวว่า I ทักษะด้านการ

ต่อสู้นั้นยังไม่มีใครรู้ข้อมูล เป็นคนตั้งใจทำงานและอารมณ์ดี ในทุกสถานการณ์ เรียกหัวหน้าว่า

“กัปตัน”

ไอริส

: อายุ 13 ส่วนสูง – ผมสีชมพู ตาสีม่วง สาวน้อยปริศนาที่ดูเด็กสุดในกิลด์ ดูท่าทางเหมือน

ตุ๊กตา หายไปหายมาในกิลด์บ่อยๆ เป็นบุคคลที่ไม่มีแม้แต่ข้อมูลใดๆ นอกจากชื่อที่เธอบอกมา

แต่หัวหน้าก็รับเข้ามาอยู่ในกิลด์เป็นสมาชิกคนล่าสุดของกิลด์

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ผู้บรรยาย

มีหน้าที่บรรยาย << (ไม่ต้องบอกก็รู้โวยมันตรงตัวอยู่แล้ว)

ทีมงาน

มีหน้าที่ดูแลความสงบเรียบร้อยในการดำเนินเรื่อง และแสดงความคิดเห็นต่างๆ << (...)

… (ข้อความ) = ตัวละครกำลังใช้ความคิด

ฝากผลงานด้วยนะครับ By พักใจถาวร (นามปากกาผมเอง)

Edited November 15, 2012 by Youkai

[Youkai]

ผู้บรรยาย

: เรื่องราวที่เราจะเล่าถึงนี้ เป็นเรื่องราวของกิลด์ กิลด์ นึ่ง ซึ่งมีสมาชิก เอ่อ…

กี่คนก็ชั่งเถอะครับ ไม่ต้องไปสนใจ ไปชมกันเลยครับ << (จะรีบไปไหนของมัน)

ตอนที่

1 ถังแตก

ดีครับท่านผู้ชม ผมหัวกิลด์ Chimera กิลด์เล็ก ๆ ของเขตเหนือ ถึงแม้จำนวนคนจะน้อย

แต่ก็เป็นกิลด์ที่อบอุ่น และแข็งแกร่งมาก เป็นกิลด์ที่ลงทะเบียนตั้งขึ้นมาเมื่อ 3 ปีก่อน แต่สมาชิก

บางคนรู้จักและอยู่ร่วมกันมาเกือบสิบปี เป็นกิลด์ที่อยู่กันอย่างครอบครัวและอยู่กันอย่างสงบสุข

แต่แล้ววันนึ่ง ก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น... (วันที่ 24/06/ปีที่112) เวลา 14:00

“แฮ่ก... แฮ่ก... เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!!!!!!!” เสียงคนวิ่งมาด้วยความเหนื่อยล้า

โคทาซึ ( เทสซึ )

: “มีอะไรงั้นเหรอครับหัวหน้า ? วิ่งมาซะหอบ หนีปอบมารึไง”

หัวหน้า

: “ไฟดับอะ จะถึงห้องบอสแล้วด้วย” T T กำลังเล่นเกม online

เทสซึ

: - - . “ก็ค้างค่าไฟเค้ามาหลายเดือน คงโดนตัดไฟละมั้งครับ”

หัวหน้า

: “ก็จ่ายๆเค้าไปสิ แว่น”

เทสซึ

: “ก็อยากจะจ่ายอยู่หรอกครับ แต่ตอนนี้กิลด์เรากำลัง ถังแตก!! ”

หัวหน้า

: “หะ ใครทำแตกฟะ” << (มันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นนน)

เทสซึ

: … (เพราะมีหัวหน้าฉลาดน้อยแบบเอ็ง กิลด์นี้ถึงได้)

หัวหน้า

: “กำลังคิดว่าฉันโง่สินะ…”

เทสซึ

: … (หมอนี่รู้ความคิดของเราด้วยงั้นเหรอ)

หัวหน้า

: “ป่าวหรอก แค่เดาเอาน่ะ”

เทสซึ

: “เฮ้ย !!……”

หัวหน้า

: “เอาเถอะ เรียกทุกคนประชุมด่วน!!”

เทสซึ

: “คงเรียกได้เฉพาะพวกที่อยู่นั้นแหละครับ” … เทสซึตอบ ก่อนที่จะเดินไปตาม

สมาชิกกิลด์ ที่เหลือเข้าประชุม

----------------- 5 นาทีต่อมา ณ ห้องประชุมกิลด์ ----------------------

หัวหน้า

: “ทุกคน!! ที่เรียกมาประชุมกันในวันนี้ คงรู้แล้วสินะ ว่ากิลด์เรากำลัง ถังแตก!! ”

วายุ

: “ใครทำแตกเหรอขอรับ ทะ ท่านหัวหน้า”

หัวหน้า

: “เล่นไปแล้วโว้ย!! ว่าแต่เหลือกันอยู่แค่นี้เนี่ยนะ ชั่งเถอะประชุมกันแค่นี้ก็ได้”

“เอาหละ ทุกคนฟังผม… ต่อจากนี้ไปจะขอเข้าเรื่องในที่ประชุม”

หัวหน้าเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เป็นที่รู้กันดีว่าตอนนี้กิลด์เรากำลังถังแตก และหยุดเล่นมุขนี้ซักที” หัวหน้าพูดดักคอ

“หรือถ้าจะให้พูดให้เข้าใจง่ายๆก็คือ เงินในคลังกิลด์ ไม่เพียงพอต่อค่าใช้จ่าย”

เทสซึ

: “โดยเฉพาะค่าไฟเล่นเกมของหัวหน้า!!” เทสซึสอดขึ้น

หัวหน้า

: “ใช่แล้ว เฮ้ย!! เอ็งจะสอดทำไม่ฟะแว่น”

“สรุปก็คือ เราจะประชุมเรื่องการหารายได้เข้ากิลด์ ใครมีความคิดดี ๆ บ้าง

ทีละคนเลยละกัน เริ่มจากขวามือก่อน YOU ว่าไง “คริส”

คริส

: “ขโมยรถ แยกส่วน ส่งขายข้ามเขต ทำเป็นขบวนการก็น่าสนใจนะครับ”

หัวหน้า

: “เฮ้ย!! … แน่ใจนะว่าจะยังมีชีวิตอยู่ใช้เงิน”

“คนต่อไป เอ่อ… แฟรงค์ ละกันมีความคิดเห็นอะไรรึป่าว” หัวหน้าหันไปถามแฟรงค์

แฟรงค์

: “.........................” แฟรงค์เงียบโดยที่ไม่พูดอะไร จนหัวหน้าต้องมองไปหาคนอื่น

หัวหน้า

: ... (จะได้เรื่องไม่เนี่ยวันนี้)

สกิน

: “ข้าว่าเราปล้นร้านทองกันเลยดีกว่าลูกพี่” สกินพูดขึ้นโดยที่หัวหน้ายังไม่ถาม

หัวหน้า

: “Shift หาย!! ตายไวอะสิไม่ว่า”

คาโอริ

: “ให้ฉันไปขโมยเงินจากกิลด์อื่นให้มั้ยล่ะ” คาโอริ สมาชิกในกิลด์อีกคนตอบ

หัวหน้า

: “รินจังจ๋า ไม่ต้องก็ได้มั้ง ลำบากป่าวๆ” ... (โดนเค้าตามทวงถึงกิลด์ คนที่ซวยก็คือตรู)

สกิน

: “ทีเป็นสาวๆ ตอบซะดิบดีเลยนะลูกพี่ ทั้งๆที่ความคิดก็ไม่ได้ดีไปกว่าข้าเลยซักนิด

”

หัวหน้า

: - - . “เอ็งจะว่าฉัน 2 มาตรฐานสินะ”

-------- ขณะที่การประชุมเป็นไปอย่างยากลำบาก เสียงเปิดประตูห้องประชุมก็ดังขึ้น --------

“ดูนี่สิทุกคน!! ฉันไปเจอมาตอนออกสำรวจน่ะ” สาวน้อยคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามาให้ห้อง

ประชุมด้วยท่าทางตื่นเต้น

หัวหน้า

: “เอาไว้ก่อนนะอันจัง ตอนนี้ทุกคนกำลัง…” หัวหน้าพูดยังไม่ทันจบก็หันไปเจอ

เอกสารในมือของเธอ “ฮะ เฮ้ยนี่มัน!! ใบสมัครแข่ง GVG เขตเหนือนิ”

อากิระ

: “ก็บอกให้ดูก่อนไงค่ะ” อันจังตอบ พร้อมกับนั่งลงที่โต๊ะประจำในห้องประชุม

หัวหน้า

: “เงินรางวัลปีนี้มัน... สะ... 30,000,000!!” หัวหน้าถึงกับตกใจ

เทสซึ

: “มากขนาดนั้นเลยเหรอครับ” เทสซึรีบเดินไปดูทันที

วายุ

: “ไหนดูหน่อยสิขอรับ” วายุและสมาชิกกิลด์อีกหลายคนรีบเดินเข้าไปมุง

สกิน

:

“

ข้าลืมไปเลยแฮะ ว่ามันมีการแข่งแบบนี้ด้วย” << (เอ็งเคยจำไรได้ด้วยเหรอวะ)

เทสซึ

: “เงินรางวัลปีนี้เยอะน่าดู แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้น หรอกนะครับ”

หัวหน้า

: “อย่าห่วงไปเลยน่าเทสซึคุง ปีนี้เงินรางวัลต้องเป็นของกิลด์เราเฟ้ย”

วายุ

: “ปีที่แล้วท่านหัวหน้าก็พูดแบบนี้นี่ขอรับ แล้วพวกเราก็...”

หัวหน้า

: “ฮึ… นั้นนะ... มันเป็นเรื่องของปีที่แล้วเฟ้ย!!” << (พวกเอ็งตกรอบสินะ)

ผู้บรรยาย

: อธิบายหน่อยนะครับ GVG ประจำเขต คือการต่อสู้ที่จัดขึ้นในวันที่ 1 เดือน 7

ของทุกปี โดยแต่ละกิลด์ในเขตนั้น ส่งตัวแทนเข้าร่วม กิลด์ละ 3 คนครับ… จบการบรรยาย

เทสซึ

: “แล้วปีนี้เราจะส่งใครไปดีหละครับ หัวหน้า”

หัวหน้า

: “เอ่อ...” … (ใครดีแฮะ พวกฉลาด ๆ ดันไม่เก่งเรื่องสู้ พวกสายต่อสู้ก็ดันมีแต่พวกบ้าๆ)

“เอาหละทุกคน ฉันตัดสินใจแล้ว คนที่จะเป็นตัวแทนคือ วายุ สกิน และก็… ฉันเอง”

อากิระ

: “แล้วฉันละค่ะหัวหน้า” อันจังพูดขึ้นอย่างสงสัยเพราะคิดว่าตัวเองน่าจะได้ไป

หัวหน้า

: “อันจัง” เธอเป็นคนที่ทั้งฉลาดทั้งมีทักษะการต่อสู้ที่ดี แต่ถ้ากิลด์เราส่งตัวแทนเป็น

ผู้หญิงหละก็… พวกผู้ชายจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเล่า!!” << (ก็เอาไว้ที่เดินนั้นแหละ)

เทสซึ

: “จนจะตายยังห่วงศักดิ์ศรีอีก คิดจะไปเองจริงเหรอครับ ปีที่แล้วก็แพ้เค้านิครับ”

หัวหน้า

: “นายก็แพ้ไม่ใช่รึไงฟะแว่น” << (รู้สาเหตุการแพ้ของปีที่แล้ว แล้วละ)

เทสซึ

: “ยังไงผมก็ต้องไปด้วย ในฐานะผู้จัดการ พวกคุณจำเป็นต้องมีผมค่อยช่วย”

หัวหน้า

: “ไม่อะ เกะกะ!!” หัวหน้าตอบกลับอย่างเมินเฉย

เทสซึ

: “ช่วยสนใจหน่อยสิฟะ !! ถ้าพลาดเงินรางวัลนี่หละก็ กิลด์ ได้เป็นขอทานกันหมดแน่”

หัวหน้า

: “เฮะ! พูดถึงขอทานแล้ว วันก่อนเล่นเกมอยู่ดีๆมีคนมาขอตัง 1k ด้วยแฮะ”

วายุ

: “แล้วให้ไปรึป่าวขอรับ” วายุสนใจเรื่องโม้ของหัวหน้ารีบถามต่อทันที

หัวหน้า

: “ทำเนียนว่าไม่อยู่อะ พอมันเผลอก็ใช้สกิลหายตัวหนี แต่หมอนั้นดันใช้สกิลส่อง

ได้ซะงั้น ก็เลยบอกไปว่ากำลังจะกดเทรนให้ดันกดผิดไปโดนสกิล” 555

วายุ

: 555+ “แบบนี้ที่เค้าเรียกว่าเนียนขั้นเทพเลยใช่มั้ยขอรับ”

เทสซึ

: (><) “ช่วยฟังที่พูดบ้างสิโว๊ย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” << (เกรียนแตกจนได้นะแว่น)

หัวหน้า

: “ถ้าอยากไปขนาดนั้นก็นะ ฉันให้นายไปด้วยก็ได้” << (บทนี้มันยังไง พระเอกเราแอบ

“ซึน” เหรอ?)

หัวหน้า

: “เอาหละทุกคนได้ข้อสรุปแยกย้ายได้ ใครที่เป็นตัวแทนจากนี้ไปขอให้เตรียมตัวด้วย”

วายุ

: “ขอรับ!! ท่านหัวหน้า”

สกิน

: “ไว้ใจข้าได้เลย ลูกพี่!!”

จบตอนที่ 1

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Edited October 22, 2012 by Youkai

[Youkai]

ตอนที่

2 การประลองเริ่มขึ้นแล้ว

ผู้บรรยาย:

แล้วเวลาก็ผ่านไปจนถึงวันแข่ง << (ไม่มีการเกริ่นหรือย้อนเรื่องอะไรเลยนะเอ็ง)

(วันที่ 1/07/ปี112) เวลา 9:00

เทสซึ

: “พร้อมแล้วสินะครับทุกคน!!...” << (เข้าร่วมในฐานะผู้จัดการทีม)

หัวหน้า

: “แป๊บนึง ๆ แวะร้านเน็ตให้อาหารหมาก่อน เดี๋ยวมีคนมาขโมยผัก”

<< (- -. เค้าเลิกเล่น

กันแล้วนะ เกมนี้)

วายุ

: “กิลด์เราโดนตัดไฟ ท่านหัวหน้าเลยไม่ได้เล่นมาหลายวันนะขอรับ”

สกิน

: “ฝีมือเล่นเกมของลูกพี่นี่เมพขิงๆ ตีเร็ว วิ่งเร็วกว่าคนอื่นอีก” << (ใช้โปรแล้วมั้งนั่น)

เทสซึ

: “แอบเห็นมาเหมือนกัน ขนาดหลับอยู่ ตัวละครยังตีเองได้”

วายุ

: “ท่านหัวหน้าอาจใช้พลังจิตบังคับตอนหลับก็เป็นได้นะขอรับ” << (นั่นมันบอทแล้วเฟ้ย)

หัวหน้า

: (- - . กำ... พวกเอ็งจะเปิดโปรงตรูทำไม) << (ว่าแต่เอ็งเล่นเกมไรวะตูจะไปฟ้อง GM)

-------------------------------------- และแล้ว ก็มาถึงสนามแข่ง -----------------------------------------

วายุ

: “ถึงแล้วขอรับท่านหัวหน้า

”

หัวหน้า

: “กิลด์อื่นหายไปไหนกันหมดหว่า” … (มันดูแปลกๆอยู่นะแบบนี้)

เทสซึ

: “คิดว่าคงไปลงทะเบียนจุดอื่นกันหละมั้งครับ”

สกิน

: “ข้าว่าพวกมันคงกลัวกิลด์เราจนหนีกลับบ้านไปแล้วละ”

เทสซึ

: ... (มีอะไรให้เค้ากลัวฟะ!!)

หัวหน้า

: “หึๆ… ไปกันเถอะ ไปลงทะเบียนรับหมายเลขกัน”

--------------------------------- ณ จุดลงทะเบียนที่ 34 --------------------------------------

หัวหน้า

: “เอ่อ…กิลด์อ่อนด๋อยมารายงานตัวครับ”

เจ้าหน้าที่

: “อะ? ไม่มีชื่อกิลด์แบบนี่ในเขตเหนือนะครับ”

เทสซึ

: “อย่าเปลี่ยนชื่อกิลด์ตามใจชอบสิเฟ้ย !!!!!!”

หัวหน้า

: “แฮะๆ ขอโทษครับ กิลด์ Chimera ครับ!!” << (เอ็งเคยจริงจังกับชีวิตบ้างป่าวฟะ)

“ทันใดนั้นเองสายตาทุกคู่ก็จองมาที่หัวกิลด์ของพวกเรา พร้อมกับเสียง กระซิบ ต่างๆ นาๆ”

: นั้นนะเหรอกิลด์ Chimera

: กิลด์ที่สมาชิกน้อยที่สุด

: จนที่สุด

: กิลด์ที่มีหัวหน้าสุดกาก เกรียน อ่อน ด๋อย IQต่ำ ซกมก สกปรก บลา ๆ

หัวหน้า

: - - . “เอ่อ… เทสซึ นายบ่นอะไรอยู่คนเดียวตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”

เจ้าหน้าที่

: “กิลด์ Chimera ลงทะเบียนเรียบร้อยแล้วครับ อันดับที่ 368 ครับ”

หัวหน้า

: “บ๊ระ!! กิลด์เขตเหนือมันมาจากไหนเยอะแยะฟะ ปีที่แล้วมีแค่ 100 กว่ากิลด์นี่หว่า

ถึงว่าเงินรางวัลมันถึงได้เยอะขึ้น

วายุ

: “มันแปลกๆอยู่นะขอรับ ป้ายทีมก็เหลือแค่ป้ายเดียว”

เทสซึ

: “เรามาเป็นกิลด์สุดท้ายสินะครับ หะ!! อย่าบอกนะว่า…”

เจ้าหน้าที่

: “ครับ!! เริ่มแข่งรอบคัดเลือกไป 30 นาทีแล้วครับ”

^ ^

หัวหน้า

: “ทะ… ทำไมถึงเป็นแบบนี่ไปได้เนี่ย” << (เพราะเอ็งนั่นแหละ)

วายุ

: “ทีมเรายังแข่งได้อยู่มั้ยขอรับ”

เจ้าหน้าที่

: “ยังมีเวลาเหลืออยู่ประมาณ 30 นาทีครับ”

หัวหน้า

: “แล้วต้องทำยังไงบ้างเหรอครับ

”

เจ้าหน้าที่

: “กฎของรอบนี้คือหัวหน้าทีมต้องรักษาหมายเลขที่ได้เอาไว้จนครบ 1 ชั่วโมง”

หัวหน้า

: “งั้นพวกเรานั่งรออยู่ตรงนี้จนหมดเวลากันเถอะ”

เจ้าหน้าที่

: “มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกครับ เพราะพวกคุณต้องได้ป้ายหมายเลขจากกิลด์อื่น

อย่างน้อย 2 ป้ายขึ้นไป”

เทสซึ

: “ต้องรีบแล้วสินะครับ พวกคุณแค่แย่งมาให้ได้ ไม่จำเป็นต้องต่อสู้ เวลาเรามีไม่มาก”

วายุ

: “งั้นขอล่วงหน้าไปก่อนนะขอรับ ไม่ต้องห่วง จะเอาหมายเลขกลับมาให้เองขอรับ”

สกิน

: “ข้าไปด้วยสิ” << (เอ็งแอบไปห้องน้ำมาเหรอ บทหายไปหน้านึงเลยนะ)

วายุ

: “ตามมาเลยขอรับ” ฟิ้วววววววววววววววววววววววว…………..

เทสซึ

: “เอ่อ… พวกนั้นไปกันแล้วนะครับ แล้วหัวหน้า...” … (มัวยืนบื้ออยู่ไมฟะ)

หัวหน้า

: “หึ ๆ … ฉันมีแผนดี ๆ แล้วหละ อีกไม่นาน ฉันคิดว่ากิลด์อื่นคงมาที่นี่แน่

นายเอาป้ายผู้จัดการมาให้ฉันสิ”

เทสซึ

: “อย่าบอกนะว่า…” เทสซึ รู้สึกถึงแผนการร้ายของหัวหน้าทันที

หัวหน้า

: “ถูกกกกก ฉันจะปลอมเป็นผู้จัดการ ส่วนนายเป็นหัวหน้าทีม แต่หมายเลขอยู่ที่ฉัน”

เทสซึ

: “น่ะ… นี่ จะให้ผมเป็น” !! ตัวล่อเป้าเหรอ? !!

หัวหน้า

: “ไม่มีทางเลือกแล้ว นี่เป็นความอยู่รอดของกิลด์เราเลยนะ”

ตัวประกอบ

1

: “เฮ้ยนั้น!! มีอีกกิลด์อยู่ตรงนั้น พวกเราลุย !!” กิลด์อื่นที่ผ่านมาพอดี

เทสซึ

: “Shiftหาย!! มาทำไมตอนนี้ฟะ” กะ... โกยหละโว้ยยยยยยย….!!

ตัวประกอบ

1

: “ตามมันไป จับมันให้ได้!!!”

ตัวประกอบ

2

:

“

ตามมันไปอย่างแรง!!”

เทสซึ

: “บ้าเอร๊ย... อยู่กิลด์เฉยๆก็ดีอยู่แล้ว ตรูไม่น่าเซโรงัง (สเลอ) ตามมันมาเลยโว้ย!!

ไอ้หัวหน้าสุดเกรียนนนนนน เงียน ๆ ๆ ๆ .................................................. ......... ..”

หัวหน้า

: “ฉันจะไม่ลืมการเสียสละของนาย เทสซึคุง”

---------- 10 นาทีผ่านไป ---------------

เทสซึ

: แฮ่ก…ๆ…ๆ “จะตามถึงไหนกันฟะ!! เป็นเพราะไอ้หัวหน้าบ้านั้นแท้ๆ

ค่อยดูเถอะ ถ้าตรูรอดไปได้ละก็… ตรูจะแอบไปลบไฟล์ อนิเมโมเอะ ในคอมฯของเอ็งงงง!!!”

--------------- ทันใดนั้นเอง เค้าก็ได้มองเห็นที่ ๆ หนึ่งที่น่าจะปลอดภัย -------------------------

เทสซึ

: “นั้นมัน!! ห้องน้ำสาธารณะ รอดแล้วเรา หลบในห้องน้ำนี่คงจะปลอดภัยที่สุดแล้วสินะ”

----- ระหว่างที่เค้ากำลังซ่อนตัว ก็มีชายแปลกหน้าเดินเข้ามาหา พร้อมกับคำพูดประโยคนึ่ง -----

ชายแปลกหน้า

: "ยะ… ยา…ระ… บาย มียาระบายมั้ยพี่ ผะ ผมขี้ไม่ออก"

เทสซึ

: “ไม่มีเฟ้ย!!” ... ( เล่นตรูตกใจขี้แทบแตก!! ตรูก็นึกว่าจะเป็นท่านผู้นั้น!! )

**ใครไม่ GET มุขนี้ก็ข้ามไปเถอะครับ อย่าไปอยากรู้จักท่านผู้นั้นเลย

---------- แล้วก็ครบ 30 นาทีที่เหลือของการแข่งขัน ---------------

วายุ

: “กลับมาแล้วขอรับ!! เจอคนเก่งๆเยอะเลยละขอรับ

”

สกิน

: “ข้าไม่ได้สนุกอย่างนี้มานานแล้ว...”

เทสซึ

: “เอ่อ…นี่พวกคุณได้มากี่ป้ายเหรอ?” เทสซึรีบถามเพื่อความมั่นใจ

สกิน

: “ป้าย…ป้ายไรหว่า?”

วายุ

: “หะ… จริงสิขอรับ พวกเราต้องไปแย่งป้ายหมายเลขนิขอรับ”

เทสซึ

: “นี่พวกคุณมุงไม่ได้ซักอันเลยเหรอครับ” ... (แล้วที่ตรูวิ่งหนีแทบตายนี่เพื่อไรกันฟะ!!)

วายุ

: “มัวแต่สู้เพลินไปหน่อยนะขอรับ” ^ ^

สกิน

: “ข้าก็ด้วย”

เทสซึ

: - - . … ( ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึป่าว แต่พวกสายต่อสู้นี้มัน สมองไม่มี Memory เลยรึไงฟะ!!)

เจ้าหน้าที่

: ทีมไหนได้ป้ายครบเชิญส่งป้ายด้านในเลยครับ

ตัวประกอบ

: “ฮ๊าฟฟฟ!!” ... (ในที่สุด กิลด์ของพวกเราก็ทำได้ ปลื้มมากฮ๊าฟฟฟ) อะ โอ๊ย!!

??? : ขะ... ขอโทษครับ ผมเดินไม่ดูทางเอง เป็นอะไรรึป่าวครับ!!

ตัวประกอบ

: “ฮ๊าฟ... ไม่เป็นไรฮ๊าฟฟฟ” ... (เป็นคนมีมารยาทจริงๆ) “เอาหละ ไปส่งป้ายดีกว่า

ปะ ป้าย!! ไม่มี... Shiftหาย!! ไอ้คนเมื่อกี้... มันไปไหนแล้วฟะ...” << (โดนHackซะแล้ว)

เจ้าหน้าที่

: ทีมไหน ยังไม่ส่งป้ายรีบๆหน่อยนะครับช้ากว่านี้จะไม่ให้ส่งแล้วนะครับ

เทสซึ

: “ทะ…ทำไงดี ในเวลาแบบนี้ หัวหน้ามันหายหัวไปไหนฟะ” << (สภาวะเกรียนแตก)

สกิน

: “นะ... นั้นไง กำลังเดินมาทางนี้แล้ว”

วายุ

: “ท่านหัวหน้า!! ทางนี้ขอรับ...”

หัวหน้า

: “ไง... พวกนายเป็นไงบ้าง” หัวหน้าเดินเข้ามาทักอย่างไม่เป็นทุกข์เป็นร้อน

เทสซึ

: “หน่อย... สบายอยู่คนเดียวเลยนะเอ็ง ไม่รู้รึไงว่าพวกเรากำลังจะตกรอบ”

หัวหน้า

: “ตกรอบเหรอ? พูดเป็นเล่นไปได้… ก็นี่ไงป้าย ฉันได้มาตั้งเยอะ”

เทสซึ

: “อะ… เอ็งได้แต่ใดมาฟะ”

หัวหน้า

: เรื่องมันยาวอะ อย่าให้เล่าเลย เดี๋ยวคนบรรยายมันก็มาอธิบายกาก ๆ ไม่เข้าใจอยู่ดี

ผู้บรรยาย

: ... ดูถูกตรูเกินไปแล้วเฟ้ย!! ตัว ๆ กะตรูมั้ยฟะ << (ใจเย็น ๆ นะโยม)

@#$%&฿+$@฿#%!!

<<

(ทีมงาน!! พาเค้าไปสงบสติอารมณ์หน่อยเหอะ)

--------------------------- 5 นาทีต่อมา -----------------------------

ประกาศ

: ตอนนี้สามารถดำเนินเรื่องได้ตามปกติแล้วนะครับ ขออภัยในความไม่สะดวก...

ทีมงาน

......

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เจ้าหน้าที่

: ทีมไหน ยังไม่ส่งป้ายรีบๆหน่อยนะครับช้ากว่านี้จะไม่ให้ส่งแล้วนะครับ

เทสซึ

: “ทะ…ทำไงดี ในเวลาแบบนี้...”

หัวหน้า

: “ไง... พวกนายเป็นไงบ้าง”

เทสซึ

: “หน่อย... สบายอยู่คนเดียวเลยนะเอ็ง ไม่รู้รึไงว่าพวกเรากำลังจะตกรอบ”

หัวหน้า

: “ตกรอบเหรอ ? พูดเป็นเล่นไปได้… ก็นี่ไงป้าย ฉันได้มาตั้งเยอะ”

เทสซึ

: “อะ… เอ็ง...” ... (นี่มัน เด จา วู รึไงฟะ)

สกิน

: “เอ่อ... ข้ารู้สึกเหมือน เคยได้ยินบทพวกนี้ที่ไหนมาก่อนเลยแฮะ”

หัวหน้า

: “เรื่องโดน Rollback ซะงั้น... ดีนะที่ไอเท็ม (ป้าย) ไม่หาย” << (ไม่ใช่เกมเฟ้ย!!)

เจ้าหน้าที่

: เอ่อ... ไม่ทราบว่าทีมนั้นจะส่ง มั้ยครับ ... (เร็วๆสิฟะ ตรูรีบ)

หัวหน้า

: “ครับ ๆ ส่งครับ” หัวหน้าเดินเอาป้ายที่ได้มาไปส่งให้เจ้าหน้าที่

เจ้าหน้าที่

: ทีมที่ผ่านรอบแรกเชิญเข้าที่พัก ทีมไหนตกรอบมาใหม่ปีหน้านะครับ

กลุ่ม นปก

.

(แนวร่วมตัวประกอบ)

: “แอร่งเอร๊ย ตรูไม่มาอีกแล้วโว๊ย!!”

: “ป้ายผมโดน Hack!!...ฮ๊าฟฟฟ” << (ผมรู้ ใครเอาไป)

: “พึมพำ งึมงำ #$%! @#$”

: “ทีมอื่นเด็กเส้นป่าวฟะ” << (+ 1 ผมก็คิดแบบนั้น)

: “ตรูไม่เติมเงินตรูเลยไม่เทพใช่มั้ย!!” << (ไม่เกี่ยวเลยครับเพ่!!)

หัวหน้า

: “พวกเราไปกันเถอะ อย่าไปฟังพวกเสียงนกเสียงเกรียน” << (เอ็งนี้แหละโคตะระ

เกรียน)

เทสซึ

: “งั้นผมไปเตรียมของให้พวกคุณก่อนนะครับ” << (กลับสู่สภาวะปรกติ)

วายุ

: “น่าอับอายยิ่งนัก ที่นำป้ายกลับมาให้ท่านหัวหน้าไม่ได้เลย”

สกิน

: “ข้า ขอโทษนะลูกพี่”

หัวหน้า

: “ช่างมันเถอะ ไงเราก็ผ่านเข้ารอบ 2 แล้ว พวกนายทำได้ดีแล้วละ”

เทสซึ

: “แหม... ทำเป็นเท่ ไปกินเอลเซ่มารึไง คืนป้ายผู้จัดการผมด้วยละครับ”

หัวหน้า

: “โยนทิ้งไปแล้ว...”

เทสซึ

: “ว่าไงนะ!!”

จบตอนที่ 2 แล้วนะ ยังไงก็ขอความคิดเห็นด้วยนะครับ เพื่อพัฒนาตัวเอง

เพราะผมก็แค่มือใหม่ ไม่เก่งทั้งการใช้ภาษา ใช้บอร์ดก็ยังไม่ค่อยเป็น

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Edited October 23, 2012 by Youkai

[Youkai]

ตอนที่

3 การแข่งขันแบบเก็บคะแนน

**สวัสดีครับท่านผู้ชม ผม เครม ธีรเมพ ผู้บรรยายคนใหม่ << (คนเก่าโดนไล่ออกไปแล้วครับ)

เรื่องราวได้ดำเนินมาถึง การแข่งขันรอบที่ 2 กันแล้วนะครับ กติกาในรอบนี้จะเป็นอย่างไร

การแข่งขันรอบนี้จะมันแค่ไหน แหกตาชมเอาเองละกันครับ << (มันดีกว่าคนเก่าตรงไหนฟะ)

------------------------ณ สนามแข่งขัน GVG เขตเหนือ ครั้งที่ 11-----------------------------

“ประกาศจากเจ้าหน้าที่ ให้ผู้แข่งขันทุกท่าน มารวมกันที่ลานประลองที่ 1 (ลานประลองกลาง)

เพื่อฟังกติกาในรอบที่ 2 โปรดฟังอีกครั้งนึ่ง ประกาศจากเจ้าหน้าที่”............................

เทสซึ

: “เอ่อ... พวกคุณ ได้ฟังประกาศกันมั้ยครับ”

หัวหน้า

: “ไม่ได้หูหนวกนิครับ

”

เทสซึ

:

“

ไม่ได้หูหนวก งั้นก็ไปได้แล้วโว้ย!!!!!!!!!!!!!” << (ผมละเหนื่อยแทนคุณจริงๆ)

------------------------------------ณ ลานประลองกลาง-------------------------------------------

ประธานการแข่งขัน

: สวัสดีผู้ร่วมแข่งขันทุกท่าน ที่ผ่านเข้าสู่รอบนี้ เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่า

ปีนี้ มีกิลด์หน้าใหม่เพิ่มขึ้นมากมายในเขตเหนือ ทำให้มีทีมเข้าร่วมแข่งขันเป็นจำนวนมาก

ทางเราจึงได้เปลี่ยน กติการอบที่ 1 และรอบที่ 2 ใหม่ ให้สอดคล้องกับจำนวนทีมที่ร่วมแข่งขัน

โดยกติกาในรอบที่ 2 นี้... คือการต่อสู้แบบเก็บคะแนน...

ผู้แข่งขัน 1 ท่าน จะต้องสู้กับคู่ต่อสู้จากทีมอื่น 3 รอบ ไม่ซ้ำคน ไม่ซ้ำกิลด์

และทำการเก็บคะแนนดังนี้

ชนะได้ 3 คะแนน

เสมอได้ 1 คะแนน

หากแพ้ก็จะไม่ได้คะแนน

จากนั้น จะนำเอาคะแนนของทุกท่านในทีมมารวมกัน

16 ทีมที่มีคะแนนมากสุดจะได้เข้ารอบสุดท้ายต่อไป

ทั้งนี้ทีมงานได้ทำการ Random คู่ต่อสู้ ในแต่ละรอบเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

ขอให้ผู้แข่งขันทุกท่านตรวจสอบรายชื่อคู่ต่อสู้ สนามแข่ง วันเวลาที่แข่งขัน ได้ที่

บอร์ดใหญ่ หน้าห้องรับรอง หากมีข้อสงสัยให้สอบถามทีมงาน

ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลา เข้าร่วมรับฟังกติกาในครั้งนี้ ขอให้ทุกท่านแยกย้ายกลับที่พัก

เพื่อเตรียมพร้อมกับการแข่งที่จะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้ ขอบคุณครับ...

หัวหน้า

: “เฮือก...” … (กติการอบนี้มันอะไรฟะ ทำมาฆ่าตรูโดยเฉพาะรึไง...)

วายุ

: “เป็นอะไรเหรอขอรับท่านหัวหน้า สีหน้าดูแปลกๆ”

เทสซึ

: “คงผิดคาดที่คิดว่ากติกาจะเป็นแบบเก่าสินะครับ” เทสซึออกแนวรู้ทัน

สกิน

: “แบบเก่าเป็นไงเหรอ? ข้าพึ่งเคยมา” สกินถามอย่างสงสัย

เทสซึ

: “ก็เป็นแบบทีมชนทีม สู้กัน 3 คู่ ชนะ 2 ใน 3 ได้เข้ารอบนะครับ”

หัวหน้า

: ... (จริง ๆ มันก็ควรจะเป็นแบบนั้นละนะ คิดว่าแค่ 2 คนนั่น ก็ชนะได้โดยที่เราไม่ต้อง

สู้แล้วเชียว แล้วถ้าเกิดตรูแพ้รวด 3 นัด ขึ้นมาละก็ นอกจากจะตกรอบแล้ว ตรูอาจ

ถูกโหวตเป็น... “Noob Player” สุดกากแห่งปี ถ้าเป็นแบบนั้นละก็.................... ..........)

เทสซึ

: “เอ่อ... หัวหน้า!! หัวหน้า!!!!”

หัวหน้า

: “หะ หา!! มีไรเหรอ”

เทสซึ

: “นิ่งไปแบบนี้ กำลังคิดแผนชั่วอยู่สินะ”

หัวหน้า

: - -. “ป่าวซะหน่อย”

วายุ

: “เออ... เราไปดูรายชื่อคู่ต่อสู้ที่บอร์ดกันเถอะขอรับ”

สกิน

: “ก็ดีเหมือนกัน ถ้าได้เจอคนเก่ง ๆ คงจะสนุกน่าดู”

หัวหน้า

:

“

ไม่ต้องไปเบียดดูที่บอร์ดหรอก เดี๋ยวฉันพาไปดูที่ดี ๆ”

-------------------------------- รายชื่อคู่ประลองของหมายเลข 368-1 ------------------------------

หมายเลขลงทะเบียน 368-1 หัวหน้า Vs 43-1 คาออส วันที่ 4/07/112 คู่ที่ 10 สนามประลอง 6

หมายเลขลงทะเบียน 368-1 หัวหน้า Vs 128-3 แด๊ดดี้ วันที่ 6/07/112 คู่ที่ 3 สนามประลอง 8

หมายเลขลงทะเบียน 368-1 หัวหน้า Vs 341-2 ซี ซีลอน วันที่ 7/07/112 คู่ที่ 7 สนามประลอง 14

เทสซึ

: “พึ่งได้จริง ๆ ด้วยสินะหัวหน้า นึกว่าสักแต่เล่นเกมอย่างเดียวซะอีกนะครับ”

หัวหน้า

: “หึ ๆ มันต้องมีคนเอาลงเว็บอยู่แล้วเรื่องแบบนี้น่ะ”

เทสซึ

: “ว่าแต่ชื่อมันไม่แปลกไปเหรอครับ แต่ก็นะมีใครรู้ชื่อจริงของหัวหน้าบ้าง”

สกิน

: “เหมือนเคยได้ยินคนๆนึงเรียกลูกพี่ว่า…”

เทสซึ

: “ว่าอะไรเหรอครับ!!”

สกิน

: “โทษที… ข้าลืมไปแล้ว”

เทสซึ

: “หา!!”

วายุ

: “เอ่อ... เท่าที่จำได้ก็เรียกท่านหัวหน้ามาตลอดเลยขอรับ”

เทสซึ

: ... ( พวกเอ็งสองคนนี่มัน... เคยจำไรได้บ้างเนี่ย!! )

หัวหน้า

: “เอ่อ.. เดี๋ยวฉันจะดูให้พวกนายด้วยนะ แต่ว่าพวกคู่แข่งของฉันเนี่ย มีใครรู้จักบ้าง”

เทสซึ

: ... “แค่คนแรกก็ตายห่าแล้วครับ คาออส หัวกิลด์ Magnum กิลด์อันดับ 4 ของเขต

แต่อีกสองคนไม่มีข้อมูล น่าจะเป็นพวกกิลด์หน้าใหม่นะครับ”

หัวหน้า

: “งั้นเหรอ จัดการหมอนั้นได้ก็พอแล้วสินะ”

เทสซึ

: “เอ่อ... ผมว่าหัวหน้าไปจองวัดไว้เลยดีกว่าครับ”

สกิน

: “ไอ้คารอสนั่นมันเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ” << (คาออสครับ)

วายุ

: “ยังไงก็ไม่มีทางชนะหัวกิลด์อันดับ 69 อย่างท่านหัวหน้าได้หรอกขอรับ”

เทสซึ

: “เอ่อ…” ... (เอ็งคิดว่าเลขมากจะเก่งกว่าสินะ)

หัวหน้า

: “นะ... นี้มัน!!”

เทสซึ

: “เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นอีกหละครับหัวหน้า”

หัวหน้า

: “อันดับกิลด์ที่อัพเดทล่าสุดของเรา” คือ...

วายุ

: “คืออะไรเหรอขอรับ... ท่านหัวหน้า”

หัวหน้า

: “ยังไม่ได้ดู เน็ตกำลังโหลดอะ...”

วายุ

: “แอร๋ง!!”

เทสซึ

: “แล้วเอ็งจะตื่นเต้นไรนักหนาฟะ!!!!!!!!!!!!!”

สกิน

: “อะ ออกมาแล้ว นะ หนึ่ง!!”

เทสซึ

: “มะ ไม่จริงน่า... นี้มันฝันชัดๆ”

สกิน

: “อะ!! มีหนึ่งเพิ่มมาอีกตัว...”

เทสซึ

: “หะ...” … (ว่าแล้วไงต้องมาแนวนี้ เดี๋ยวคงจะมีหนึ่งเพิ่มมาอีกตัวแน่ๆ)

สกิน

: “เอ่อ... หมดแล้วแฮะ”

เทสซึ

: “จะ... จริงดิ!! กิลด์ของพวกเรา ติดอันดับ 11 ของเขต...”

วายุ

: “เอ่อ... ทำไมกิลด์เราอันดับลดลงไปเยอะขนาดนี้ละขอรับ”

เทสซึ

: “เอ่อ…” ... (ช่วยบอกมันให้เข้าใจทีเถอะ) << (เอ็งก็บอกเองดิฟะ)

หัวหน้า

: “ไม่น่าเชื่อ... อันดับกิลด์ของพวกเรา จะดีขึ้นได้ขนาดนี้”

วายุ

: “ดีขึ้นตรงไหน? ก็เห็นมันได้น้อยลงซะขนาดนั้น...” << (พอเหอะ)

-------------------------- และแล้วก็ถึงวันแข่ง... << (เผางานเกินไปแล้ววววว) --------------------

ห้องพัก 368-1 (ห้องรับรองของหัวหน้า)

เทสซึ

: “หัวหน้าตื่นได้แล้วครับ!! ไม่อยู่เหรอ หัวหน้า ไม่จริงน่า… รึว่า หนีกลับบ้านไปแล้ว!!”

หัวหน้า

: “งะ… ไง” หัวหน้าเปิดประตูห้องออกมาอย่างสะลึมสะลือ

เทสซึ

: “เอ่อ… หัวหน้าเป็นอะไรรึป่าวครับ”

หัวหน้า

: “คะ… คือว่าฉันตื่นเต้นนิดหน่อยนะ ก็เลยนอนไม่หลับ”

เทสซึ

: “นิสัยแบบนั้น ไม่สมกับเป็นหัวหน้าเลยนะครับ”

หัวหน้า

: “นั้นสินะ” 555

เทสซึ

: “ไม่ต้องมาแถเลยนะครับ เล่นเกมจนอดหลับอดนอนแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน”

หัวหน้า

: “รู้ได้ไงฟะ เอ็งมีพลังการหยั่งรู้ขั้นสุดยอดรึไง หรือว่าแอบติดกล้องในห้องของตรู!!”

เทสซึ

: “เลิกบ้าได้แล้วครับ เล่นถือหลักฐานไว้คามือแบบนั้นนะ”

หัวหน้า

: “อ้าว เฮ้ย!! รีโมทเกม ติดมือมาได้ไง เหอะๆ สงสัยนอนละเมอ ก็งี้ละนะคนเรา

ตื่นเช้ามาก็มักจะคว้าจะจับอะไรที่มันเป็นแท่งๆ 555”

เทสซึ

: “เอ็งไปเอาความคิดนี้มาจากไหนฟะ”

หัวหน้า

: “มันเป็นทฤษฎีของ เอ่อ…โคเซ่ หลุย โจนาธาน เดอซิลวา เชียวนะ”

เทสซึ

: “เอ็งคิดเองแล้วมั่วชื่อคนอื่นมาอ้างไม่ใช่รึไง!!”

หัวหน้า

: “เอาเถอะ ฉันยอมรับผิดก็ได้ แต่ที่ฉันเล่นเกมจนดึกดื่น มันเป็นเพราะว่า …

“มันเป็นการฝึกซ้อมเพื่อเตรียมพร้อมในการแข่งยังไงหละ!!”…………….

เทสซึ

: “บ่นไปก็เท่านั้น… ผมไปดูสองคนนั้นดีกว่า เพราะว่าพวกเค้ากำลังจะแข่ง”

หัวหน้า

: “เฮ้!! กลับมาก่อน คือแบบว่า ฉันพูดจริงๆนะ” เฮ้...... เฮ้…. …… …

-----------------ทางเดินไปสนามประลองที่ 6--------------------------

หัวหน้า

: “เฮ้อ… ทำไมไม่เชื่อกันบ้างเลยน้า คนสมัยนี้เชื่อคนยากจริง”

เจ้าหน้าที่

: การประลองของคู่ที่ 8 จบลงแล้ว ต่อไปเป็นการประลองคู่ที่ 9 ระหว่าง

หมายเลข 244-2 อาเบะ กับ หมายเลข 191-1 เครม ธีรเมพ

ผู้บรรยาย

: ไม่อาว!!!!!!!! ผมไม่อยากเป็นผู้ถูกสังเวย ผะ..ผมขอยอมแพ้ ลาออกไปเลยยิ่งดี

เจ้าหน้าที่

: เอ่อ… เนื่องจากหมายเลข 191-1 ขอสละสิทธิ์ ต่อไปจะเป็นการประลองของ

คู่ที่ 10 ขอให้ผู้แข่งขันเตรียมพร้อมที่สนามในอีก 5 นาที ครับ…

หัวหน้า

: “หา!! เอาแล้วไงงานเข้าสิทีนี้ ว่าจะเดินไปเล่นเน็ตซักหน่อยไม่มีเวลาแล้วแฮะ”

จบตอนที่ 3

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Edited October 23, 2012 by Youkai

[GTTK]

ตอนที่3 มาพอดี(เห็นมาตอน2ทุ่มมั้ง แวบไปนู้นนี่พึ่งอ่านจบ)

บอกไปไม่ถูกแฮะ สนุกดีครับ อ่านสนุกฮาดี อ่านไปยิ้มไปใช้ได้เลย(บ้ารึป่าวน้า เรา...)

ตัวละครก็วาดสวยนะ ชอบๆ อัน,ริน,ไอริส ชอบมว๊ากกก โมเอะะะะ โมเอ้...

ไงก็รออ่านตอนต่อไปครับ พยายามเข้านะฮะ(ไม่ต้องอะไรรีบมากมาย) :idz_emo06:

Edited October 2, 2012 by GTTK

[Youkai]

ขอบคุณมากครับ ดีใจมากเลยที่มีคนบอกว่าสนุก ช่วงนี้ก็กำลังเขียนอยู่เรื่อยๆครับ ได้อ่านต่อเนื่องแน่นอน

[guideza]

เนื้อเรื่องสนุกดียิ่งอ่านยิ่งอยากรู้ว่าจะเกิดไรต่อไปเปนแนวแบบที่ผมชอบด้วย

[Youkai]

ตอนที่

4 คู่ต่อสู้ที่ไม่อาจชนะ

------------------------- สนามประลองที่ 6 -----------------------------------

ผู้บรรยาย

: “อ้าวทุกคน!! ว่าไง… ตอนนี้ผู้ประลองทั้งสองเตรียมพร้อมอยู่ที่บนเวทีแล้ว…

ผมต่อน บอดี้สลัม รับหน้าที่บรรยาย”

ท่านผู้ชม

: “เฮ!!!!!!!!!!!!! ฆ่ามัน!!”

หัวหน้า

: … (หมอนี่เหรอ คาออส แรงดันวิญญาณนี่มันอะไรกัน) << (อย่าซี้ซั้วเอาของเค้ามาสิฟะ)

คาออส

: “คุณเองเหรอ หัวกิลด์ที่เค้าร่ำลือกัน ทั้งที่มีสมาชิกไม่กี่คน แต่สามารถขึ้นมาถึงอันดับ

ที่ 11 ของเขต ลูกน้องของคุณล้วนแต่มีฝีมือระดับหัวกะทิ แต่ตัวคุณเองกลับเป็นคนไม่เอาอ่าว”

หัวหน้า

: “ว่าไงนะ!!” … (แต่ก็ถูกของมัน) << (เอ็งไม่ฉุนมันไงวะ มันว่าเอ็งนะอัดมันเลย!!)

คาออส

: “คุณคงพอจะรู้สินะ ว่ามีกิลด์อื่นเคยยื่นข้อเสนอให้พวกเค้าย้ายกิลด์ แต่ก็ไม่มีใครตกลง

อะไรเป็นสิ่งที่ทำให้พวกเค้าฝากอนาคตไว้กับคนอย่างคุณกันแน่”

หัวหน้า

: “ไม่มีใครฝากอนาคตไว้กับผมหรอกครับ แต่พวกเราร่วมกันสร้างอนาคตต่างหาก”

ผู้บรรยาย

: “อ้าว ทั้งคู่ … พร้อมกันรึยัง…”

คาออส

: “ครับ”…

หัวหน้า

: “ตามนั้นละครับ”

ผู้บรรยาย

: “ถ้าทั้งคู่พร้อมแล้ว …เริ่มการประลองคู่ที่ 10 ได้เลยครับ”

หัวหน้า

: … (หมอนี่ใช้ศีลปะการต่อสู้แบบมวยสากล ศีลปะการต่อสู้จากโลกเก่าที่หลงเหลือ

เป็นประเภทที่พึ่งจะเอากลับเข้ามาเป็นกีฬา ของโลกใบใหม่เมื่อไม่นาน เราเองก็ยังไม่มีข้อมูล

เท่าไหร่ ถ้าสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปมีหวังโดนสวนแน่ๆ แต่ถ้าไม่เข้าไปก็…)

คาออส

:

“

หมัดไซโคลน

!!

” หมัดอัดอากาศที่พุ่งออกไปเป็นเส้นตรงและมีลมหมุนล้อมรอบ

หัวหน้า

: “อะ เฮ้ย! ยังไม่ทันขาดคำ ปล่อยท่าตอนที่เรากำลังพุ่งออกไปพอดีงั้นเหรอ”

ผู้บรรยาย

: “โอ้ว!! เกือบไปแล้วครับ หัวหน้า อะเอ่อ… ไมชื่อแปลกๆหว่า อะชั่งเถอะ

ถะ…ถึงไหนแล้วเนี่ย”

ผู้ช่วยผู้บรรยาย

(เครม ธีระเมพ) : “ถึงเกือบไปแล้ว หัวหน้า น่ะครับ”

ผู้บรรยาย

: “โอ้ว!! เกือบไปแล้วครับ หัวหน้า หลบได้อย่างเฉียดฉิวครับ”

หัวหน้า

: “เอ่อ… คราวหลังรีบบรรยายหน่อยนะครับผมจะได้สู้ต่อ ไม่ต้องมายืนรอคุณบรรยาย”

คาออส

: “รีบยอมแพ้ไปซะจะดีกว่า เพราะยังไงคุณก็ไม่มีทางชนะอยู่แล้ว”

หัวหน้า

: … (เมื่อกี้ไม่บังเอิญแน่… หมอนั้นเตรียมปล่อยหมัดอัดใส่ตอนที่เราพุ่งเข้าไป)

คาออส

: “ทำไมไม่บุกเข้ามาหละครับ” …

หัวหน้า

: … (จริงอยู่ที่พลังของหมอนั้นมาไม่ถึงตรงนี้ ถ้าบุกเข้าไปก็คงเข้าทางมันแน่ แต่ว่า…)

ผู้บรรยาย

: “เอาหละครับหัวหน้าเริ่มมีการเคลื่อนไหวแล้วหลังจากที่ยืนหลบอยู่นอกระยะ”

ท่านผู้ชม

: “อย่างงั้นแหละเฟ้ย บุกเข้าไปเลยสิวะ!! ตูไม่ได้มาดูพวกเอ็งจ้องตากันนะเว้ย”

หัวหน้า

: … (ใช้ความเร็วฝ่าพลังเข้าไปก่อนแล้วตอนนั้นค่อยสวนกลับ ต้องหลบได้แน่…

ก็เมื่อคืนเล่นเกมจนดึก ก็เพื่อหาจุดอ่อนจากการโจมตีของมวยสากลนี้แหละ)

คาออส

: “มีใจคิดจะสู้แล้วเหรอครับ แต่กล้าดีนะที่พุ่งเข้ามาแบบนี้

หมัดไซโคลน

!!!

”

ผู้บรรยาย

:

"ไม่น่าเชื่อครับ ระหว่างที่ท่าหมัดไซโคลนถูกปล่อยออกไป หัวหน้าพุ่งทิ้งตัว

ใช้พุงไถลไปกลับพื้นสนามประลอง หลบหมัดไซโคลนได้อย่างคาดไม่ถึงครับ"

หัวหน้า

:"เฮ้ย!! อย่าเรียกพุงสิฟะ ซิกแพค เฟ้ย"

ท่านผู้ชม

: “นะ… นี้มัน ท่าแพลงกิ้งในตำนาน!!”

คาออส

: “อะไรน่ะ!! หลบได้งั้นเหรอ”

หัวหน้า

: “คุณเป็นคนตัวสูงและออกท่าโจมตีแบบมวยสากลที่เรียกว่าหมัดฮุบ ถ้าจะหลบพลัง

ที่ปล่อยออกมา ต้องก้มตัวให้ต่ำกว่าระดับเข็มขัดยังไงหละ!!” << (ที่เอร็งทำเรียกก้มเหรอ)

ผู้บรรยาย

: โอ้โห… หัวหน้าไถลตัวพุ่งเข้าหาคาออส

ด้วยความเร็วสูง

!!

คาออส

: “

แย่แล้ว

!!

”

หัวหน้า

: “

โอกาสนี้เท่านั้น ในจังหวะแบบนี้ ก็คงต้องใช้ท่านั้นแล้วสินะ

”

ผู้บรรยาย

: “อะไรละนั้น!! หัวหน้าใช้มือซ้ายพยุงตัวแล้วหมุนเตะตัดขาของคาออสจนเสียหลัก”

หัวหน้า :

“

ตอนนี้หละ

เอาหมัดนี่ไปกินซะ

!!!!!!

”

ผู้บรรยาย

: “เอาหละครับ หัวหน้ากระโดดปล่อยหมัดเสย เข้าไปที่ปลายคางของคาออสอย่างจัง”

ผู้ช่วยผู้บรรยาย

: “เออ… นั้นมันโชริวxxx ไม่ใช่เหรอครับ”

หัวหน้า

: “ได้ผลมั้ย โดนเข้าไปขนาดนั้น”

คาออส

: “หึ… คุณทำได้ขนาดนี้ก็ถือว่าพอมีฝีมืออยู่บ้างนะครับ แต่มันยังน้อยไปถ้าจะโค่นผม”

ผู้บรรยาย

: เป็นเรื่องแล้วครับ คาออส ไม่รู้สึกสะทบสะทานเลยครับแต่หัวหน้าถึงกับนั่งหอบ

หัวหน้า

: แฮ่ก…ๆ ๆ … (มันจะถึกไปไหนฟะ เป็นเทพทรูรึไงเนี่ย)

ผู้บรรยาย

: “เอาหละครับคาออสเริ่มเดินเข้าหาบ้างเหมือนกัน หรือว่าเค้าคิดที่จะสู้แบบประชิด”

คาออส

: “ยอมแพ้ตอนนี้ยังทันนะครับ ยังไงระยะแค่นี้คุณไม่มีทางหลบได้หรอก”

หัวหน้า

: “ยอมแพ้เหรอ พูดง่ายเกินไปหน่อยมั้ย”

คาออส

: “นั้นเหรอคือคำตอบของคุณ…” คาออส พูดพร้อมง้างหมัด

ผู้บรรยาย

: “จะจบแล้วเหรอครับคู่นี้ คาออสตั้งท่าออกหมัดแล้ว!!”

คาออส

:

“

หมัดไซโคลน

!!

” คาออสอัดหมัดเข้าใส่กลางลำตัวของหัวหน้า

หัวหน้า

:

“

อั๊ก

... อ๊า กกกกกกกกกก

”

ผู้บรรยาย

: “หัวหน้าโดนหมัดไซโคลนระยะประชิดเข้าไป ถึงกับทรุดลงไปนอนกองกับพื้น”

หัวหน้า

: … (ไม่ไหว… สู้ไม่ได้แน่ๆ นอนไปแบบนี้ให้เค้านับสิบคงดีกว่า ฉันมันไม่ได้เก่งอะไร

แต่ว่า… ถ้าทำแบบนั้นมันก็ไม่ต่างจากปีที่แล้ว พวกนั้น พวกบ้านั่นคาดหวังในตัวเรา

ไว้สูงมากถ้ามาแพ้ง่ายๆแบบนี้)…

กรรมการ

: …..4…5…6… 7…

------ ระหว่างนั้นก็มีเสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้น ------

เทสซึ

: “

เฮ้ย

ยย

ย

ย

… มัว ทาาม อารายยย ของเอ็งง อยู่ฟ้าา ลุกข้านมาาแล้วว

อาดมาานห้ายย้าบ

ปาายลายสิว้าาา า า ๆ ๆ”

<< (กราบขออภัยท่านผู้อนุรักษ์ภาษาทุกท่าน)

หัวหน้า

: … (บ้าเอ้ย เสียงหมาที่ไหนมาหอนแถวนี้ฟะ หูเราไม่ค่อยได้ยินเลย)

วายุ

:

“ท่าานหัวหน้า!!!”

หัวหน้า

: … (ไม่ใช่สิ เสียงแบบนี้มัน…)

สกิน

: “ลุกขึ้นมาสิ…ลูกพี่” << (พวกนี้พึ่งกลับมาจากการแข่ง)

หัวหน้า

: … (ใช่แล้ว เสียงของพวกนั้น เราจะแพ้ไม่ได้ ต่อหน้าคนพวกนี้เราจะแพ้ไม่ได้

มีแค่พวกนี้เท่านั้นที่ฉันไม่อยากทำให้ผิดหวัง เพราะฉันเป็น… หัวหน้ายังไงหละ!!)

กรรมการ

: ….8… ... << (จาก 7 มา 8 นี้มันนานเกินไปนะผมว่า)

ผู้บรรยาย

: “ละ ลุกขึ้นมาแล้วครับ”

เทสซึ

: “นี่นายคิดจะ นอนไปแบบนั้นจนนับสิบสิท่า ถ้าพวกเราไม่มาล่ะก็…”

หัวหน้า

: “ไม่ใช่เฟ้ย!! เมื่อกี้ฉันแค่เผลอหลับไปเพราะว่านอนไม่พอต่างหาก” << (อย่ามาแหล)

ผู้บรรยาย

: “เอาหละครับ หัวหน้าใช้สกิลติดตัวของพระเอกลุกขึ้นมาแข่งต่อได้ แต่จะสู้ไหว

รึป่าว? คาออสก็กำลังเดินเข้าหารึว่า… กะจะปิดฉากเลยกันแน่!!”

คาออส

: “สภาพแบบนี้คุณคงสู้ไม่ไหวหรอก ถึงสู้ต่อไปก็ตายป่าว คุณก็มีแค่ใจสู้เท่านั้นแหละ”

หัวหน้า

: “ยังหรอก ยังไม่จบแค่นี้ ถึงผมจะมีแค่ใจสู้ แต่ผมจะสู้ให้ถึงที่สุด”

คาออส

: “แค่นั้นมันไม่ช่วยให้คุณชนะผมหรอก และนี้คือข้อพิสูตร

หมัดสแมชคลื่นทอร์นาโด

!!!!!!!!!

”

ผู้บรรยาย

: “คาออส เอียงตัวปล่อยหมัดสแมช สร้างคลื่นพายุขนาดใหญ่ พลังรุนแรงจริงๆครับ”

วายุ

: “

ท่านหัวหน้า

!!!”

สกิน

:

“ลูกพี่

!!”

เทสซึ

: “

ทำอะไรซักอย่างสิฟะ

!!!”

หัวหน้า

: “ไม่ต้องห่วง พลังของทุกคนส่งมาถึงฉันแล้ว” << (ส่งไปยังไงวะ)

“ระ

… เบิด พลัง… คอสโม่!!” << ( เฮ้ย!!) เพกาซัส มะ หมัด << (เฮ้ยอย่า!!)

ตู้ม…… ตู้ม………!!!!!!!!!!!!!

ผู้บรรยาย

: “กะ… เกิดอะไรขึ้นครับเนี่ย หัวหน้ายังออกท่าไม่เสร็จ แต่โดนหมัดสแมช

คลื่นทอร์นาโด ของคาออส อัดกระเด็นทะลุหลังคาออกไปนอกสนามแข่งขันแล้วครับ”

วายุ

: “ทะ… ท่านหัวหน้าลอยไปนู้นแล้ว”

หัวหน้า

: “นี่เรากำลังสปินอยู่เหรอเนี่ย จะลอยไปถึงไหนนะ อะ… บทแบบนี้มัน…

เป็นบทของตัวประกอบไม่ใช่รึไงฟะ

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

”

เทสซึ

: “ลางไม่ดีอีกแล้ว… หัวหน้ามาแพ้ตั้งแต่นัดแรก จบกัน… ปีนี้ต้องตกรอบอีกแน่ๆ”

กรรมการ

: “เนื่องจากผู้แข่งขันหมายเลข 368-1 ออกนอกสนามประลอง ไม่สิต้องบอกว่า

ลอยหายไปตามลมมากกว่า ผู้ชนะในคู่นี้จึงได้แก่ หมายเลข 43-1 คาออส โดมินิค

จากกิลด์ Magnum ต่อไปจะเป็นการประลองของคู่ที่ 11 ขอให้ผู้แข่งขันเตรียมพร้อมที่สนาม”

สกิน

: “ละ…

ลูกพี่

!!

ข้าว่ารีบออกไปตามหาลูกพี่กับเถอะ”

วายุ

: “จริงด้วยขอรับ คงจะกระเด็นไปไกลมาก รีบไปกับเถอะขอรับ”

เทสซึ

: “ไม่ต้องตามหรอก จองวัดเถอะ…”

จบตอนที่ 4 แล้วนะครับ หลังจากแก้แล้วแก้อีก เพราะผมไม่เก่งฉากต่อสู้เท่าไหร่

แต่จะพยายามพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นกว่านี้ ฝากผลงานแรกของผมด้วยนะครับ

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Edited October 23, 2012 by Youkai

[Youkai]

ตอนที่

5 ปฏิบัติการณ์ ตามหาหัวหน้าที่หายไป

------------------------- ด้านนอกสนามประลอง GVG ประจำปี -----------------------------------

เทสซึ

: “แน่ใจนะครับคุณกิน ว่าหัวหน้ากระเด็นมาตกแถวนี้”

วายุ

: “เชื่อเฮียเค้าเถอะขอรับ เฮียเค้าจมูกไว”

สกิน

: “พวกเจ้าเห็นข้าเป็นตัวอะไรกันแน่ แล้วอย่าเรียกข้าว่าคุณกินได้มั้ย มันฟังดูตงิดๆ”

วายุ

: “มีร่องรอยของหัวหน้าเคยอยู่ที่นี้จริงขอรับ แต่ดูเหมือนจะ ออกไปที่อื่นแล้ว”

สกิน

: “บางทีลูกพี่คงจะกลับไปที่ห้องรับรองแล้วมั้งข้าว่า”

เทสซึ

: “ไม่ใช่อย่างงั้นแน่นอนครับคุณกิน เพราะถ้ากลับไปจริง ก็น่าจะสวนทางกับพวกเรา”

สกิน

: “บอกแล้วไงอย่าเรียกคุณกิน”

วายุ

: “ท่านหัวหน้าอาจจะบาดเจ็บก็ได้นะขอรับ ทางที่ดีเราไปหาที่โรงบาลดีกว่า”

เทสซึ

: “ผมก็คิดแบบนั้นละครับ ลองไปดูที่โรงบาลใกล้ๆกันก่อน”

สกิน

: “แต่ข้าว่า…”

เทสซึ

: “เชื่อผมเถอะครับคุณกิน”

สกิน

: “บอกแล้วไงอย่าเรียกคุณกิน”

------------------------- ห้องรับรอง กิลด์ Chimera -------------------------

หัวหน้า

: “

เฮ้ออออ

……

กว่าจะกลับมาถึงห้อง มันจะกระเด็นไกลอะไรนักหนาฟะคนขียน

กลัวมันไม่ฮารึไง ? แล้วพวกนั้นหายไปไหนกันหมดหว่า อยู่ในห้องน้ำเหรอ ไม่น่าใช่

เฮ้

!!!!

… ทุกคน ฉันกลับมาแล้ว มีใครอยู่มั้ย หิวแล้วนะ มีไรกินบ้าง เฮ้… เฮ้……

ไม่มีสัญญาณตอบรับ รึว่า… พวกนั้นจะออกไปตามหาเรา ตอนนั่งรถกลับมา ก็ไม่ได้มอง

ข้างทางซะด้วยสิ ดีนะที่พอมีเงินติดตัวไว้เป็นค่ารถอยู่บ้าง

งั้นนอนซักงีบดีกว่าเดี๋ยวพวกนั้นคงกลับมา”

------------------------- โรงบาลเอกชน ประจำเขตเหนือ พื้นที่ในเมือง -------------------------

สกิน

: “เอ่อ คุณพยายามครับ เห็นลูกพี่ของข้า เอ่อ…” << (พยาบาลโว้ยไม่ใช่พยายาม)

พยาบาล

:

กรี๊ด

ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “จะ… โจรปล้นโรงพยาบาล”

สกิน

: “เฮ้ยป้า!!... โจรที่ไหนจะปล้นโรงบาลฟะ จะปล้นยาพารารึไง” << (หน้าเอ็งเถื่อนไปป่าว)

เทสซึ

: “ขออภัยที่ทำให้ตกใจนะครับ ผมอยากทราบว่าเมื่อซัก 15 นาทีก่อนหน้านี้ มีรถพยาบาล

พาคนเจ็บมาที่นี่บ้างหรือป่าว หรือมีคนบาดเจ็บมารักษาที่นี่บ้างรึป่าวครับ”

พยาบาล

: “ขอทราบชื่อคนไข้ ด้วยคะ”

วายุ

: “ชื่อท่านหัวหน้าครับ”

สกิน

: “ไม่ใช่ต้องชื่อลูกพี่สิ”

เทสซึ

: “เอ่อ… พวกคุณ”

พยาบาล

: “ใจเย็นๆก่อนนะคะ แต่เท่าที่รู้ วันนี้ยังไม่มีคนบาดเจ็บถูกส่งมาที่นี้เลยคะ”

เทสซึ

: “งั้นเหรอครับ ขอบคุณมากนะครับ”

สกิน

: “ข้าบอกแล้วไงว่าลูกพี่ไม่เป็นอะไร ป่านนี้คงรออยู่ที่ห้อง”

เทสซึ

: “ยังหรอกครับ ยังมีอีกที่ที่หัวหน้าน่าจะไป”

วายุ

: “ที่ไหนขอรับ”

เทสซึ

: “

ร้านเกมส์

!!!”

เทสซึตอบอย่างมั่นใจ

------------------------- ห้องรับรอง กิลด์ Chimera -------------------------

หัวหน้า

: “อะไรเนี่ยพวกนั้น ยังไม่มากันอีกเหรอ ออกไปหาข้าวกิน เดินตากแอร์แถวห้างดีกว่า”

------------------------- ตัดมาที่ร้านเกมส์ ชื่อดังในย่านเขตเมือง -------------------------

เทสซึ

: “ไม่น่าเชื่อ คนอย่างผมคาดการณ์ผิดเหรอเนี่ย”

สกิน

: “ข้าว่าเรากลับไปรอลูกพี่ที่ห้องดีกว่า ยังไงลูกพี่ก็ต้องกลับไปที่นั้นอยู่ดี”

วายุ

: “งั้นเรากลับกันเถอะขอรับ”

------------------------- ห้างสรรพสินค้า ชื่อดังในย่านเขตเมือง -------------------------

หัวหน้า

: “อิ่มจังวุ้ย แล้วตูจะพูดคนเดียวไมเนี่ย แต่ถ้าไม่พูดคนอ่านก็คงไม่รู้สินะว่าตูจะทำอะไร

ไปเล่นเกมแก้เครียดซักหน่อยดีกว่า แล้วมันอยู่ชั้นไหนฟะ”

------------------------- ห้างสรรพสินค้า ชั้นที่ 2 -------------------------

หัวหน้า

: “หลงทางป่าวฟะเรา หะเฮ้ย!! นี่มัน เมะออกใหม่เดือนนี้นี่หว่า…

นะ… แนวโมเอะเลือดสาด เฮ้ย!!ยังไง”

คนขาย

: “ตาถึงมากเลยเพ่เรื่องนี้สุดยอด นางเอกน่ารัก แต่ซุ่มซ่ามนิดหน่อยทำมีดหล่น

เสียบเท้าพระเอกตายคาที่”

หัวหน้า

: … (อย่าสปอยสิโว้ย… นางเอกมันไม่ซุ่มซ่ามนิดหน่อยละนั่น แล้วไอ้พระเอกเนี่ย

หัวใจมันอยู่ตรงเท้ารึไงฟะ)

คนขาย

: “นี่เพ่ ผมแนะนำเรื่องนี้เลย พึ่งส่งมาเมื่อวานขายเกือบจะหมดร้านแล้ว”

หัวหน้า

: … (แต่ถ้าตาตูไม่ฟาด มันเหลือกองเท่าภูเขาเลยไม่ใช่เหรอ?)

… (ยังไงก็เถอะ พอจะมีเรื่องน่าสนใจอยู่เหมือนกัน แต่ช่วงนี้ตังไม่ค่อยมีซะด้วยสิ

ไว้ไฟฟ้าที่กิลด์ใช้ได้เมื่อไหร่ค่อยตามโหลดบิทดูละกัน) << (เว็บไหนฟะบอกตูด้วย)

: “งั้นเดี๋ยวผมมาดูใหม่วันหลังละกันครับ” หัวหน้าตัดสินใจก่อนเดินไปทางชั้นใต้ดิน

------------------------- ห้างสรรพสินค้า ชั้นใต้ดิน -------------------------

หัวหน้า

: “เออนี่ไงฟะ เจอแล้วตู้เกมส์ ก่อนอื่นต้องไปแลกเหรียญซะก่อน…”

??? : “เฮ้… ลุงๆ ลุงที่อยู่ตรงนั้นอะ”

หัวหน้า

: “มันเรียกใครฟะ??”

??? : “ลุงนั้นแหละ”

หัวหน้า

: “เหรอ… มีธุระอะไรเหรอไอ้หลานชาย” … (เรียกตูซะแก่เลยนะเอ็ง)

??? : “Winn…ซักตามั้ยลุง”

หัวหน้า

: … (ท้าเหรอ เอาอย่างงั้นก็ได้) “ตกลง… แต่ถ้าใครแพ้หละก็ ต้องเลี้ยงน้ำนะเฟ้ย”

??? : “ไม่มีปัญหา ส.บ.ม.”

หัวหน้า

: … (ว่าแต่ไอ้เด็กนี่หน้าคุ้นๆ แฮะ)

??? : “นั่งดิลุง ยืนเอ๋อทำไมเล่า”

หัวหน้า

: “อ๋อ ป่าวๆ ว่าแต่เอ็งชื่อไรฟะ”

??? :

“แด๊ดดี้ คอสโม่

แห่งกิลด์ Cosmosไงลุง”

หัวหน้า

: … (จริงด้วยสิ คู่แข่งในรอบต่อไปของเราสินะ)

แด๊ดดี้

: “เลือกทีมสิลุงผมจะเล่นวันนี้นะ”

หัวหน้า

: “อ๋อ ลืมๆ”

แด๊ดดี้

: “ลุงนี่ชอบเหม่อนะเป็นไรมากป่าว”

หัวหน้า

: “อืมๆ โทษที” … (ว่าแต่ไอ้เกมแบบนี้ไม่ค่อยเล่นเท่าไหร่แฮะ เกมฟุตบอลกีฬายอดฮิต

จากโลกเก่า เกม Winn… นี่มัน)

แด๊ดดี้

: “เดี๋ยวผมจะยิงลุงให้กระจายเลย ด้วยทีมสโมสร โรงงานยาสูบตราเรือไวกิ้ง”

หัวหน้า

: … (ไม่ค่อยรู้ทีมเท่าไหร่แฮะแต่ว่า…) “เจอสโมสร โรงงานสุราขาวตราตุ๊กแกหน่อย”

<< (ชื่อทีมอะไรของพวกเอ็งฟะ เล่นกีฬาต้านยาเสพติดไม่ใช่เรอะ)

--------------------------------------- เข้าสู่การแข่งขัน (Game) ----------------------------------------

ผู้บรรยาย

: ขอต้อนรับท่านผู้ชมเข้าสู่การแข่งขันฟุตบอลระหว่างสโมสร โรงงานยาสูบ

พบ

กับ

สโมสร โรงงานสุราขาว ผม พิษณุ โลก รับหน้าที่บรรยายการถ่ายทอดสดผ่าน

ทางดาวลูกไก่

: เรามาดูรายชื่อ 11 ตัวจริงของแต่ละทีมกันครับ

แด๊ดดี้

: “ถ้าไม่เปลี่ยนตัวแล้วผมกด START เลยนะลุง”

หัวหน้า

: “ไปเลยครับ เรียบร้อยแล้ว”

ผู้บรรยาย

: เอาหละครับเสียงนกหวีดครึ่งแรกดังขึ้น โรงงานยาสูบ ได้เขี่ยบอลจากครึ่งสนาม

บอลอยู่ที่ มิชาไก โยนบอลขึ้นไปให้ ซึบารุ… ซึบารุ ไม่รีรอง้างเท้ายิง

ซึบารุ : “เอาไปกินซะ

ไดร์ฟ

…… ชู๊ต!!

”

หัวหน้า

: “ตรูไม่กินเฟ้ย!! จัดการเลย เอ็นโด่คุง” << (เฮ้ยคนบ้าไรฟะชื่อเอ็นโด่)

เอ็นโด่คุง :

“หัตถ์เทงะ”

!!

แด๊ดดี้

: “รู้จักวิธีรับลูกไม้ตายด้วยเหรอครับ แต่ว่า… เข้าไปซะ”!! ตับๆ ๆๆ ๆ ๆ (เสียงกดปุ่ม)

หัวหน้า

: “ใครจะยอมฟะ!! เรื่องกดต้านตรูไม่เคยแพ้เฟ้ย”… ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ผู้บรรยาย

: ลูกยิงของ ซึบารุ โค้งข้ามกองหลัง แล้วพุ่งเข้าหาประตู แต่ดูเหมือนว่า ผู้รักษาประตู

เอ็นโด่ จะรับเอาไว้ได้ครับ!!

แด๊ดดี้

: “หนอย!! พลาดงั้นเหรอเนี่ย”

หัวหน้า

: “โอกาสนี้หละสวนกลับเร็วไปโลด…”

ผู้บรรยาย

: เอาหละครับเป็นโอกาสของ โรงงานเหล้าขาว ตะ… แต่ว่า โดนตัดบอลได้ครับ

หัวหน้า

: “บ้าเอ๋ย!! ใจร้อนเกินไปเหรอเนี่ย แต่ว่าความเร็วนี่มัน เมส… เหรอ??”

แต่ว่า เมส… อยู่ทีมบา… ไม่ใช่เรอะ อย่ามั่วเอาเข้ามาสิฟะ!!

<< (ไอ้เกมบ้าๆนี่ มันมั่วมาตั้งแต่แรกแล้วเฟ้ย!!)

แด๊ดดี้

:

“ยิงเลยเมส

…!!!!

”

หัวหน้า

: “แย่แล้วมัวแต่บ่น ลืมกดใช้ท่ารับ!!”

ผู้บรรยาย

: โดน!!.... เข้าแล้วครับ!! โรงงานยาสูบนำไป 1 – 0

หัวหน้า

: “พะ… แพ้แล้วครับ… เดี๋ยวจะไปชื้อน้ำมาให้นะ”

แด๊ดดี้

: “เดี๋ยวสิลุง… ยังไม่จบครึ่งแรกเลยนะ”

หัวหน้า

: … (นี่เอ็งคงไม่รู้สินะ ถ้าเล่นเกมนี้ต่อ เรื่องนี้มีหวังโดนแบนแน่!!) << (ไอย๊ะ)

“ยังไงซะ แพ้ก็คือแพ้” หัวหน้าพูดจบก็เดินไปชื้อน้ำที่ร้านขายน้ำฝั่งตรงข้าม ไปให้…

--------------------------------------- 5 นาทีต่อมา -------------------------------------------------

แด๊ดดี้

: “กลับไปแล้วสินะ ลุงคนนั้น แต่ก็เป็นลูกผู้ชายดี แพ้ละเลี้ยงน้ำเราตามสัญญา

เราเองก็ได้เวลากลับไปเตรียมตัวลงสนามประลองพรุ่งนี้ แล้วสินะ”

“ว่าแต่ลืมถามชื่อลุงคนนั้นเลยแฮะเรา”

------------------------------------- และแล้ว ก็ถึงวันประลอง ------------------------------------------

กรรมการ

: ผลการประลองของคู่ที่สามวันนี้ ผู้ชนะได้แก่ หัวหน้า จากกิลด์ Chimera

หัวหน้า

: “ห้า ห้า… เป็นไงหละเทสซึคุง เห็นความแข็งแกร่งของฉันแล้วสินะ”

เทสซึ

: “ชนะเพราะคู่แข่งไม่มาเนี่ยนะ ว่าแต่ ทำไมคู่ต่อสู้ถึงไม่มาหละเนี่ย”

ก่อนหน้านั้น ณ ห้อง 128-3 (ห้องรับลองของ แด๊ดดี้)

แด๊ดดี้

: “โอ๊ย… คัน เฮ้ย!! ไม่ใช่ ปวดท้อง ปวดท้องโว้ย”… อ่า… x^@# อือ…

แป๊ด

!!

เพื่อนร่วมทีมของ แด๊ดดี้

: “เป็นไงบ้างวะเพื่อน” …เอ่อเหม็นชิหาย

แด๊ดดี้

: อ้า…

ปู๊ด

!!!!!!!

ซู๊ด

… แง้ด

…… “ปวดท้อง ไม่รู้เป็นอะไร”

เพื่อนร่วมทีมอีกคนของ แด๊ดดี้

: “เอ็งไปกินไรมาฟะ”…เอ่อเหม็นชิหาย

แด๊ดดี้

: “แย่แล้ว เป็นแบบนี้มีหวังไปแข่งไม่ได้แน่” อ้า… อ้อ…

เพื่อนร่วมทีมของ แด๊ดดี้

: “ดะ… ดูที่จอทีวีตอนนี้สิ ถึงตานายแข่งแล้วนะ” …เอ่อเหม็นชิหาย

แด๊ดดี้

: “ไม่ไหว อ้า… ฉันไม่มีทางไปได้แน่ ถึงไปได้ก็คง อือ…ได้ขี้แตกคาเวทีแน่!!”

เพื่อนร่วมทีมอีกคนของ แด๊ดดี้

: “ทะ… ทำไมเรื่องโชคร้ายแบบนี้ ถึงได้เกิดขึ้นกับกิลด์ของเรา”

เสียงจากทีวีถ่ายทอดสดการแข่งขัน

: เนื่องจากผู้แข่งขันหมายเลข 128-3 ไม่มาตามเวลา

ผลการประลองของคู่ที่สามวันนี้ ผู้ชนะได้แก่ หัวหน้า จากกิลด์ Chimera

แด๊ดดี้

: “อะ… ไอ้หมอนั้น คนที่เล่นWinn… กับตรู เมื่อวาน อือ… ละชื้อน้ำส้ม อ้า… ให้ตรูกิน”

เพื่อนร่วมทีมของ แด๊ดดี้

: “ว่าไงนะ นี่พวกเรา ติดกับของมันเข้าให้แล้ว” …เอ่อเหม็นชิหาย

ร่วมกันประสานเสียง

: “

เหม็นตดโว้ย”

!!!!!!!!!!!!!!!!!

<< (ไปขี้เถอะ)

จบตอนที่ 5 แล้วนะครับ อาจจะดูไร้สาระบ้าๆบอๆไปบ้าง ยังไงก็อ่านแก้เครียดกันนะครับ

ปล. ติชมได้ อะไรได้ นะครับ เพื่อนำไปแก้ไขผลงานให้ดีขึ้นครับ...

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Edited October 23, 2012 by Youkai

[Youkai]

ตอนที่

6 หัวหน้า ปะทะ ไอดอล ศึกชี้ซะตาสู่รอบสุดท้าย

^^ มาเล มาเล… มาเล มาเล… จะเอาเธอนั้นไปลอยทะเล……

เทสซึ

: “อารมณ์ดีจังนะหัวหน้า ว่าแต่เอาเพลงของ ป. มาร้องแบบนี้เดี๋ยวเค้าขายไม่ออกกันพอดี”

หัวหน้า

: “ป. ที่ว่าเนี่ย เค้าไม่เน้นขายไม่ใช่เหรอ”

เทสซึ

: “ว่าแต่ชนะบายเนี่ย มันน่ายินดีขนาดนั้นเลยเหรอหัวหน้า”

หัวหน้า

: “ชนะก็คือชนะ ลูกผู้ชายหนะ เค้าไม่สนใจเรื่อง เล็กๆน้อยๆแบบนั้นหรอก”

เทสซึ

: … (ฟังดูเหมือนคำพูดของพวกขี้โกงชะมัด)

หัวหน้า

: “แล้วผลการแข่งขันของสองคนนั้นหละ”

เทสซึ

: “ชนะทั้งคู่อยู่แล้วไม่ต้องสืบ”

หัวหน้า

: “งั้นก็ขอตัวไปนอนพักก่อนละกัน เหนื่อยจากการต่อสู้เมื่อกี้น่ะ”

เทสซึ

: … (ใครเค้าเห็นเอ็งสู้บ้างฟะ จะหาเรื่องแถไปเล่นเกมสินะ)

ผู้บรรยาย

: “และแล้ว หัวหน้าก็หนีไปเล่นเกมตามฟอร์ม…

ถ้างั้นเราขอตัดมาที่กิลด์ Chimera มาดูกันว่าสมาชิกที่เหลือพวกเค้ากำลังทำอะไร??”

พิธีกร

: “สวัสดีครับผมต่อน บอดี้สลัม พิธีกรรายการตีท้ายกิลด์และผู้ช่วยพิธีกรพี่เครม ธีระเมพ”

ผู้ช่วยพิธีกร

: “สวัสดีครับ”

พิธีกร

: “วันนี้พวกเราจะมาสัมภาษณ์ สมาชิกกิลด์ Chimera ที่ตอนนี้เป็นกิลด์อันดับ 11 ของเขต”

พิธีกร

: “เริ่มจาก คุณอินทรีย์ ก่อนเลยครับ”

ทีมงาน

: “เออ… เดี๋ยวครับพี่ต่อน ชุบ ชิ๊บ ชุบ ชิ๊บ”

พิธีกร

: “เออ… ต้องขออภัยด้วยครับ จากรายงานแจ้งว่า เค้าได้ออกไปทำภารกิจสำรวจเขาวงกต

และยังไม่กลับมาตั้งแต่ตอนที่หนึ่งเลยครับ”

ผู้ช่วยพิธีกร

: “งั้นเรามาสัมภาษณ์สมาชิกคนต่อไปเลยนะครับ นั้นคือ “คุณแฟรงค์”

พิธีกร

: “คุณแฟรงค์ครับ คุณเข้ามาเป็นสมาชิกของกิลด์นี้ได้กี่ปีแล้วครับ”

แฟรงค์

: “……”

พิธีกร

: “เออ… แล้วคุณได้ทำภารกิจอะไรบ้างครับ”

แฟรงค์

: “……”

พิธีกร

: “แหะ ๆ … คุณแฟรงค์อาจจะอายจนพูดไม่ออกเวลาอยู่หน้ากล้องนะครับ งั้นคนต่อไป”

ผู้ช่วยพิธีกร

: “คนต่อไป คุณซากิ เออ… คุณซากิครับ”

ทีมงาน

: “ดูเหมือนเค้าจะหลับอยู่นะครับ”

ผู้ช่วยพิธีกร

: “ขะ… ข้ามไปเลย”

พิธีกร

: “งั้นก็มาถึงช่วงเวลาที่ทุกท่านรอค่อยการสัมภาษณ์ สองสาวสวยของกิลด์ Chimera

สองพี่น้อง คุณอากิระ และ คุณคาโอริ”

พิธีกร

: “อ่า… คิดยังไงถึงได้เข้ากิลด์ Chimera ครับ” << (เก๊กเสียงหล่อขั้นเทพ)

อากิระ

: “งั้นหนูตอบก่อนนะ

"

พิธีกร

: “ได้เลยครับ ไม่ต้องแย่งกัน ฮ่า ฮ่า” << (จมูกบานสุดขีดเลยนะเอ็ง)

พิธีกร

: “หน่อย!!!!… ไอ้พวกทีมงานจอมเสือก”

อากิระ

: “พูดกับใครอยู่หรอคะ”

พิธีกร

: “พูดกับเสียงหัวใจตัวเอง น่ะ…” << (มันยังเล่นต่อได้ ม่อจริงๆ)

อากิระ

: “คือ… ที่หนูมาอยู่กิลด์นี้ เพราะว่า… พลัดหลงกับพี่สาวแล้วก็… ถูกกลุ่มคนที่เรียก

ตัวเองว่า นักล่าค่าหัวไล่ตามมาจนถึงเมืองนี้ค่ะ”

พิธีกร

: “โห น่าสงสารจริงๆ นะครับเนี่ย”

อากิระ

: “แต่ว่า… โชคดีที่ได้พบกับหัวหน้าค่ะ”

พิธีกร

: “แสดงว่าหัวกิลด์เป็นคนช่วยหนูไว้สินะจ๊ะ”

อากิระ

: “ป่าวค่ะ หนูเป็นคนจัดการพวกนั้นเอง หัวหน้าเค้ายืนเชียร์อยู่ข้างหลัง” ^ ^

พิธีกร

: … (ว่าไงนะ ไอ้หมอนั้น มันยังเป็นลูกผู้ชายอยู่มั้ยฟะ!!!!!!!!!!! )

-------- ร้านเกมแห่งหนึ่งแถวเขตเมือง --------

หัวหน้า

: “ฮัดชิ้ว!!!! เออ… ลุงเจ้าของร้านครับ เปิดแอร์แรงไปรึป่าวครับ”

พิธีกร

: “กลับเข้ามาสู่รายการของเราอีกครั้ง หลังจากพักชมสิ่งที่น่าสนใจไปแล้ว

เอาหละครับเราจะสัมภาษณ์คุณคาโอริกันบ้าง”

คาโอริ

:

“

ค่ะ คาโอริค่ะ ที่เข้ามาเป็นสมาชิกกิลด์ก็เพราะว่า… ตามหาน้องสาวที่พลัดหลง

จนได้รู้ว่า อากิระ เข้ามาเป็นสมาชิกของกิลด์นี้ ก็เลยคิดว่าถูกหัวกิลด์ล่อลวงมาค่ะ”

พิธีกร

: “เป็นผม ผมก็คิดอย่างงั้นแหละครับ ฮ่า ฮ่า…”

คาโอริ

: “ค่ะ ก็เลยตามสะกดรอยเค้า และค่อยดูว่าเค้าทำอะไรมิดีมิร้ายกับอากิระรึป่าว”

พิธีกร

: “ถ้ามันกล้าทำหละก็… ผมจะเจี๋ยนมันเองครับ”

คาโอริ

:

“

แต่เท่าที่สังเกตดู วันๆ ก็ไม่เห็นเค้าทำอะไรนอกจากเล่นเกม ดูอนิเม แล้วก็นอน”

พิธีกร

: … (หน่อยเอ็ง ช่างเป็นหัวกิลด์ที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! )

-------- ร้านเกมแห่งหนึ่งแถวเขตเมือง (ก็ร้านเมื่อกี้แหละ) --------

หัวหน้า

: “ฮัดเช้ย!!!! ลุง… ปิดแอร์ไปเลยครับ!!”

ผู้ช่วยพิธีกร

: “รายการของเรายังไม่จบนะครับช่วงต่อไปเราจะลงไปสัมภาษณ์ที่ชั้นใต้ดิน”

พิธีกร

: “นี่คือห้องใต้ดินของกิลด์ Chimera ซึ่งเราจะมาพอกับสมาชิกคนต่อไป “บอมเบอร์”

“สวัสดีครับ จากรายการ ตีท้ายกิลด์ครับผม”

บอมเบอร์

: “พวกแกหนะ กลับไปซะถ้าไม่อยากตาย”

พิธีกร

: “งะ……”

ผู้ช่วยพิธีกร

: “เอ่อ…ดุซะด้วย” เอาไงดีครับพี่ต่อน

บอมเบอร์

: “บอกให้กลับไปไง หรือว่าพวกแก อยากจะกลับบ้านเก่างั้นเหรอ!!”

พิธีกร

: “เอ่อ… จะอยู่ทำไม ก็ไปสิครับ”

ผู้ช่วยพิธีกร

: “รอด้วยครับพี่ต่อน!!”

บอมเบอร์

: … (ให้คนนอกมารู้ข้อมูลกิลด์แบบนี้คงไม่ดีแน่ ทางนั้นจะเป็นยังไงบ้างนะ…)

ผู้บรรยาย

: “ตัดมาที่พวกหัวหน้ากันบ้าง กับการแข่งขันที่ใกล้เข้ามา ว่าแล้วก็ลัดคิวไป

วันพรุ่ง

นี้

กันเลย…” << (แบบนี้มันเผากันชัดๆ แล้วไอ้รายการขี้เกียจทำเมื่อกี้มันอะไรกานฟะ)

-------- ณ สนามประลองที่ 4 การแข่งขันของคู่ที่ 7 กำลังเริ่มขึ้น --------

เทสซึ

: “รู้ใช่มั้ยครับว่าพวกเราจำเป็นต้องชนะเท่านั้น ถึงการแข่งขันจะยังมีหลายกิลด์ที่ยัง

แข่งไม่จบ แต่ก็ได้ข้อสรุปออกมาแล้ว มี 12 กิลด์ที่ชนะรวดมี 27 คะแนน และอีก 2 กิลด์

ที่เสมอ 1 ครั้งมี 25 คะแนน”

หัวหน้า

: “งั้นกิลด์ที่แพ้ 1 ครั้งเหมือนพวกเราหละ”

เทสซึ

: “มีเป็นสิบเลยครับ แต่ในบรรดากิลด์ที่แพ้ 1 ครั้งกิลด์เราอันดับดีสุด จากการจัดอันดับ

ครั้งล่าสุด สรุปก็คือ ถ้าครั้งนี้ชนะ กิลด์เราจะเข้ารอบเป็นลำดับที่ 15 จากกฎอันดับกิลด์”

หัวหน้า

: “แพ้ไม่ได้งั้นเหรอ”

วายุ

: “สู้เค้านะขอรับ ท่านหัวหน้า”

สกิน

: “ลูกพี่ต้องชนะอยู่แล้วหละน่า”

หัวหน้า

: “ของมันแน่อยู่แล้ว” หัวหน้าหันไปยิ้มและชูสองนิ้วแสดงความมั่นใจ

ผู้บรรยาย

: “ตอนนี้ทั้งคู่พร้อมแล้วที่บนเวทีแล้ว

ซ้ายมือของกระผม ไอดอลสาวสวยมาแรงในขณะนี้ ซีซีลอน จากกิลด์ Blue wings!!”

ท่านผู้ชม

: เย้ยยยยยยย!! วีดดด วิ้ว………… น่ารักอะ…

ผู้บรรยาย

: “ทางขวามือ หัวกิลด์ Chimera ……หัวหน้าคุง!!”

ท่านผู้ชม

: โห่หหหหหหหหห…… ไอ่กาก…… ไปตายซะ!!

หัวหน้า

: … ( เฮ้ยๆ ทำไมรีแอคชั่นคนดูมันต่างกันริบอย่างนี้ฟะ )

กรรมการ

: “ทั้งคู่เตรียมพร้อม………. เริ่มการแข่งขันได้!!!!”

หัวหน้า

: … ( เท่าที่ไอ่แว่นบอกมา ยัยนี้ชนะมาได้เพราะคู่แข่งยอมแพ้ เพราะไม่มีใคร

กล้าทำร้ายเธอที่เป็นไอดอล เพราะหลงเสน่ห์ หรือว่าเพราะฝีมือกันแน่นะ

…ลองเชิงก่อนละกัน)

ผู้บรรยาย

: “อะไรกันเนี่ย!! หัวหน้าวิ่งเข้าใส่อย่างไม่ลังเลโดยไม่สนใจเสียงโห่จากคนดูครับ”

หัวหน้า

: “ไง๋เป็นงั้นฟะ

”

ซี ซีลอน

: “เดี๋ยวก่อนสิ นายน่ะ”

หัวหน้า

: “หา?”

ซี ซีลอน

: “นายคิดจะ สู้กับฉันจริงๆ เหรอ”

หัวหน้า

: “ถามบ้าๆน่า มาถึงขนาดนี้แล้ว”

ซี ซีลอน

: “ถ้านายกล้าทำร้ายฉันหละก็ นายจะเป็นศัตรูกับแฟนคลับนับหมื่นคนของฉันนะ”

หัวหน้า

: “เพื่อทุกคนในกิลด์ของฉัน อย่าว่าแต่หมื่นคน ฉันยอมเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก”

ซี ซีลอน

: “งั้นเหรอ? ระวังจะได้ไม่คุ้มเสียนะ เอาอย่างงี้มั้ยหละฉันมีข้อเสนอให้นาย”

หัวหน้า

: “ฉันขอปฏิเสธ!! ทางเลือกของฉันมีแค่ชนะ และเข้ารอบไปเท่านั้น”

ซี ซีลอน

: “หัวแข็งน่าดูเลยนะนายเนี่ย เป็นประเภทที่ฉันไม่ชอบซะด้วยสิ

ถ้างั้นก็อย่างหาว่าฉันไม่เตือนหละ”

ผู้บรรยาย

: เอาหละครับตอนนี้รู้สึกว่า ซีซีลอน กำลังเริ่มทำอะไรซักอย่างแล้วครับ

ซี ซีลอน

: “จงหลับใหลอยู่ในห้วงมิติแห่งข้า “วิชาจิตสังหาร ย้อนคืนสู่วันวาน!!”

หัวหน้า

: “นี้มัน? การเพ่งกระแสจิต ตั้งแต่ที่เริ่มคุยกันก็ยังไม่ทันได้คิด เงื่อนไขของพลัง

สายจิต จำเป็นต้องใช้เวลาในการรวบรวม หลอกล่อ ยั่วยุ หรือล่วงรู้สภาพจิตใจ

ของคู่ต่อสู้ ถ้างั้น พลังที่แท้จริงของยัยนี้ก็”……

ผู้บรรยาย

: อะ อ้าว!! เกิดอะไรขึ้นครับ หัวหน้าอยู่ๆก็ทรุดลงไปครับ

วายุ

: “ทะ ท่านหัวหน้า”

สกิน

: “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”

เทสซึ

: “นะ นั้นมัน ไม่ผิดแน่ พลังสายจิต วิชาจิตสังหาร ย้อนคืนสู่วันวาน!!

วิชาต้องห้ามที่หายสาบสูญ ไม่คิดว่าจะมีคนใช้ได้เหลืออยู่”

วายุ

: “มันเป็นวิชาแบบไหนกันเหรอขอรับ”

เทสซึ

: “วิชานี้จะสร้างภาพลวงตา ช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดของชีวิต ผู้ที่โดนท่านี้เข้าไป

ถ้าหากจิตใจไม่เข้มแข็ง อันตรายถึงขั้นฆ่าตัวตาย!! หรืออย่างน้อยที่สุดก็แค่หมดสติ”

วายุ

: “ถ้างั้นท่านหัวหน้าจะ”……

สกิน

: “ไม่มีทางอยู่แล้ว ลูกพี่ไม่มีทางแพ้สายจิตแน่นอน ข้านึกออกแล้ว วันที่ข้าตัดสินใจ

ติดตามลูกพี่มาจนถึงวันนี้ พลังสายจิตที่ไม่มีใครอาจต้านทาน !!”

เทสซึ

: “งะ… จำผิดป่าวลุง”

ผู้บรรยาย

: “ไหวรึป่าวครับ ตอนนี้หัวหน้าไร้การตอบสนอง กรรมการก็กำลังตัดสินใจที่จะนับ”

วายุ

: “แย่แล้ว ลุกขึ้นมาสิขอรับท่านหัวหน้า” วายุตะโกนดังลั่น

เทสซึ

: “ตะโกนไปตอนนี้ก็ป่าวประโยชน์ วิชาลวงตานี้ไม่สามารถปลุกได้ด้วยเสียง”

ซี ซีลอน

: “นายพูดถูกแล้ว คนที่โดนท่านี้เข้าไป จะสลบและไม่ฟื้นขึ้นมาง่ายๆ

แล้วคนที่ชนะก็คือ…

”

: “บ่นอะไรกันอยู่เหรอพวกคุณ” เสียงของชายคนนึ่งดังสอดขึ้นมา พร้อมพยุงร่าง

ของตนเองลุกขึ้น

ซี ซีลอน

: “ไม่จริง!! หลุดจากภาพลวงตาได้เอง เป็นไปได้ยังไง?”

หัวหน้า

: “ถ้าความสามารถเธอมีแค่การใช้วิชาสายจิตหละก็… การแข่งครั้งนี้ รู้ผลแล้ว”

<< (เอร็งเห็นฉากจบแล้วงั้นเหรอ)

จบตอนที่ 6 แล้วครับ ขอแก้ตัวหนังสือของทุกตอนก่อนนะครับเพื่อให้อ่านง่ายขึ้น

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Edited October 22, 2012 by Youkai

[Youkai]

ตอนที่ 7 อีกฝั่งของมิติเวลาและภาพลวงตาที่ย้อนคืน

--------------------------------------------- อีกฝั่งหนึ่งในมิติลวงตา --------------------------------

“ที่นี้มัน… ที่ไหนกัน?”

หัวหน้าพูดขึ้นเมื่อพบว่าตนเองอยู่ในหมูบ้านที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง

“ชะ ช่วยด้วย!! ได้โปรดช่วยข้า…”

เสียงคนร้องขอความช่วยเหลือ ก่อนที่จะโดนไฟคอกตายไปต่อหน้าต่อตาของหัวหน้า

“โฮรกกกกก!!”

เสียงที่ดังมาจากด้านหน้าของหมู่บ้าน คล้ายเสียงของสัตว์ป่า จนหัวหน้าต้องหันไปมอง

“นั้นมันอะไรกันเนี่ย?” หัวหน้าพูดพร้อมมองไปที่ร่างนั้นอย่างไม่ละสายตา

สัตว์ประหลาดตัวใหญ่ ร่างกายกำยำ คล้ายมนุษย์หัวเป็นสิงโตมีเขาคล้ายควายป่า

มีขาขนาดใหญ่ที่มีอุ้งเท้าคล้ายนก หางเป็นงู มีปีกขนาดใหญ่ และเปลวเพลิงที่ปกคลุม

รอบร่างกายของมันลุกลามแล้วบ้าคลั่งเหมือนกับมีชีวิต สัตว์ประหลาดที่ทำลายเมืองได้ทั้งเมือง

“แย่แน่… มันกำลังจ้องมาที่เรา” หัวหน้าคิดในใจเมื่อรู้สึกได้ว่ามันกำลังจะเดินมาทางนี้

“ต้องหนีงั้นเหรอ…” คงไม่พ้นแน่ขามันสั่นจนแทบจะวิ่งไม่ออก แค่ขยับตัวก็ยังไม่ได้

“มีแต่ต้องสู้เท่านั้น… เพื่อเอาชีวิตรอด” หัวหน้าตั้งสติได้ ก็เริ่มขยับตัว

“เดี๋ยวก่อน” เสียงของชายปริศนาตะโกน จนหัวหน้าต้องหยุดและหันกลับมา

“อยู่ตรงนั้นห้ามขยับตัวเด็ดขาด เปลวเพลิงของมันจะเข้าโจมตีสิ่งมีชีวิตที่มีการเคลื่อนไหว”

ชายคนนั้นพูดจบก็วิ่งเข้าไปใช้ดาบเล่มหนึ่งที่อยู่ในมือฟาดคลื่นพลังออกไปคล้ายรูปพระจันทร์

สีแดงฉาน

“

ดาบคลื่นพระจันทร์สีเลือด!!

”

คลื่นพลังพุ่งตัดเปลวเพลิงผ่านเข้าไปอัดร่างของสัตว์ประหลาดจนกระเด็น!!

“นี่นายเองเหรอ” หัวหน้าพูดเหมือนเคยเจอผู้ชายคนนี้มาก่อน

“นั้นเป็นคำทักทายของคนที่ไม่ได้เจอกันเกือบห้าปีเหรอครับ” ชายคนนั้นพูด

“

เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ เราจะจัดการกับมันยังไง” หัวหน้าถาม เมื่อเห็นสัตว์ประหลาด

ตนนั้นยังลุกขึ้นมาได้

“เรางั้นเหรอ คุณควรจะกลับไปต่างหาก ที่นี้ปล่อยเป็นหน้าที่ของผม คุณควรกลับไปได้แล้ว

ไปยังมิติของคุณไงหละ” ชายคนนั้นพูดเหมือนไม่อยากให้หัวหน้าเข้ามาเกี่ยวด้วย

“ฉัน…” หัวหน้ากำลังลังเลที่จะตอบ

“รีบกลับไปได้แล้วที่เหลือผมจัดการเอง” ชายคนนั้นพูดอย่างมั่นใจ โดยที่ไม่รู้สึกกลัวเลย

แม้แต่น้อย

“แต่ว่า… ไอ้ตัวนี้มันคืออะไรกันแน่” หัวหน้าเอ่ยถามพร้อมสายตาจดจ้องไปยังสัตว์ประหลาด

ที่กำลังเกรี้ยวโกรธและส่งเสียงคำรามดังสนั่น

“จะบอกว่าเป็นสัตว์ประหลาดก็คงจะฟังดูง่ายเกินไป มันคือสัตว์อสูร “คิเมร่า” ต้นกำเนิดของ

พลังต้องสาปร่างอสูร ที่ตัวคุณน่าจะรู้จักดีไงหละ” ชายคนนั้นตอบ

ในตอนนั้นเองสัตว์ประหลาดก็ได้พุ่งเข้าใส่ชายปริศนา ด้วยพลังที่มหาศาลกับร่างที่เต็ม

ไปด้วยเปลวเพลิง

“แย่แล้วนายรีบหนีไปสิ พลังรุนแรงขนาดนั้นนายไม่ไหวแน่” หัวหน้าตะโกนบอกชายคนนั้น

“ผมจะเปิดช่วงมิติให้คุณกลับไป คุณควรกลับไปที่ที่คุณควรจะอยู่ ที่นี้ผมจะจัดการทุกอย่างเอง”

ชายคนนั้นพูดพร้อมดึงดาบอีกเล่มที่แนบอยู่ข้างตัวออกมาจากฝักแล้วปักลงไปที่พื้น

เกิดพื้นที่สีดำขนาดใหญ่ปกคลุมทั่วทั้งบริเวณ จนสัตว์ประหลาดถึงกับหยุดนิ่งและใช้พลัง

ส่วนนึ่งส่งหัวหน้ากลับสู่มิติปัจจุบัน

“ขอบใจนายมากนะ ….ลาก่อน” หัวหน้ากล่าวคำอำลา แล้วหวังในใจว่าจะได้เจอกันอีกครั้ง

------------------- โลกปัจจุบัน การแข่งขันที่ยังดำเนินต่อ ---------------------

ผู้บรรยาย

: ไหวรึป่าวครับ ตอนนี้หัวหน้าไร้การตอบสนอง กรรมการก็กำลังตัดสินใจที่จะนับ

วายุ

:

“

แย่แล้ว ลุกขึ้นมาสิขอรับท่านหัวหน้า” วายุตะโกนดังลั่น

เทสซึ

:

“

ตะโกนไปตอนนี้ก็ป่าวประโยชน์ วิชาลวงตานี้ไม่สามารถปลุกได้ด้วยเสียง”

เทสซึพูดกับวายุด้วยท่าทางกลุ้มใจ

ซี ซีลอน

: “นายพูดถูกแล้ว คนที่โดนท่านี้เข้าไป จะสลบและไม่ฟื้นขึ้นมาง่ายๆ แล้วคนที่ชนะก็

คือ…

”

ซีลอนพูดยังไม่ทันจบก็มีเสียงของคนคนนึ่งแทรกเข้ามา

หัวหน้า

: “บ่นอะไรกันอยู่เหรอพวกนาย” หัวหน้าพูดขึ้นพร้อมกับมองสถานการณ์รอบๆ

… (เรายังไม่ถูกปรับแพ้สินะ)

ซี ซีลอน

: “ไม่จริง!! หลุดจากภาพลวงตาได้เอง เป็นไปได้ยังไง?” ซีลอนพูดขึ้นด้วยความตกใจ

หัวหน้า

: … (พลังของเธอจำเป็นต้องใช้เวลา จะใช้ติดต่อกันคงเป็นเรื่องยาก ตอนนั้นที่เธอ

ถ่วงเวลาด้วยการชวนคุย ก็นานพอที่เธอจะเพ่งกระแสจิตมาที่เราได้) หัวหน้าวิเคราะห์

“ถ้าความสามารถเธอคือวิชาสายจิตหละก็ การแข่งครั้งนี้ รู้ผลแล้ว”

ผู้บรรยาย

: เอาหละครับท่านผู้ชมการแข่งขันยังไม่จบ หัวหน้าสามารถหลุดออกมาจาก

มิติลวงตาได้อย่างน่าอัศจรรย์!!

ซี ซีลอน

:

“

นี้นายทำได้ยังไงกันน่ะ” … (ครั้งหน้าต้องไม่พลาดแน่)

หัวหน้า

:

“

ฉันไม่ขอตอบคำถามของเธอ” … (เธอไม่ได้ใช้มันเป็นครั้งที่สองหรอก)

ผู้บรรยาย

: อ้าวครับหัวหน้าง้างหมัดวิ่งเข้าใส่ นี้จะเป็นการโจมตีปิดฉากรึป่าวครับ

ซี ซีลอน

:

“

เดี๋ยวสินาย!!”

หัวหน้า

:

“

ไม่ดงไม่เดี๋ยวอะไรทั้งนั้น!! เอาหมัดไปกินซะ”

ซี ซีลอน

:

“

เดี๋ยวก่อน ถ้านาย… ยอมแพ้ ฉันจะให้นายจับมือ พร้อมลายเซ็น” ซีลอน ยื่นขอเสนอ

หัวหน้า

: “ตูไม่ใช่พวกบ้าดารา

โว๊ยยยยยยยยยยยยย

!!

” (…มันวิ่งไกลไปแล้วคนเขียน)

ซี ซีลอน

: ถ้านาย… ยอมแพ้ ฉัน “จะยอมเป็นแฟนนายก็ได้”…!! ซีลอนยื่นข้อเสนอสุดท้าย

หัวหน้า

: “หุบปาก!!... ไอดอล อกตูม อายุ20 ต้นๆอย่างเธอ ไม่ใช่สเปกฉันซักนิด” << (อ้าวเฮ้ย

แล้วเอ็งชอบแบบไหนวะ)

“ผู้หญิงที่ฉันชอบ ต้องเป็น “โลลิคอน” เท่านั้นเฟ้ย!!” <<

(จับมันเลยครับคุณตำรวจ!!

)

ผู้บรรยาย

: “โดนเข้าไปเต็ม ๆ หัวหน้าตระโกนพร้อมปล่อยหมัดเสยเข้าเต็มหน้าของ ซี ซีลอน

ท่ามกลางสายตาผู้ชมทั้งสนาม ที่จดจ้องอย่างเครียดแค้น”

เทสซึ

: “โหโคตรเท่เลยเอ็ง”… ต่อยหญิงได้หน้าตาเฉย

วายุ

: “แมนมากเลยขอรับ ท่านหัวหน้า”

สกิน

: “สมเป็นลูกพี่ของข้าจริงๆ” << (มันน่าชื่นชมตรงไหนวะ!! ...)

ซี ซีลอน

: “นะ หน้าฉัน… ฉันยอมแพ้แล้ว ฮือ ๆ ๆ”

หัวหน้า

: “ได้ยินแล้วใช่มั้ย กรรมการ เธอยอมแพ้แล้ว” …

ผู้บรรยาย

: “เกิดอะไรขึ้นครับ “ซี ซีลอน” อยู่ดีๆก็ร้องไห้ แล้วพูดว่ายอมแพ้ซะงั้น”

ท่านผู้ชม

: “มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” << (ผู้ชมงงกันทั้งสนาม)

กรรมการ

: เอ่อ… เนื่องจาก หมายเลข 341-2 ซี ซีลอน ขอยอมแพ้

ผู้ชนะได้แก่ หมายเลข 368-1 “หัวหน้าคุง”

กิลด์ Chimera ผ่านเข้ารอบ 16 ทีม!!

เทสซึ

: “ชะ… ชนะเหรอ!! มันอะไรกันหละนั้น”

วายุ

: “เค้ายอมแพ้ทั้งที่ท่านหัวหน้า ยังไม่ได้ทำอะไรเลยงั้นเหรอขอรับ”

สกิน

: “ไม่ผิดแน่ พลังนี้ที่ข้าไม่ได้เห็นมานาน “จิตทลายจิต” เธอโดนภาพลวงตาของตัวเอง

เล่นงาน ตั้งแต่ตอนที่ลูกพี่พูดคำว่า “การแข่งครั้งนี้ รู้ผลแล้ว” << (ความจำดีขึ้นทันตา)

เทสซึ

: “ไม่จริง!! “หัวหน้าผม ไม่มีทางจะเทพขนาดนี้” << (เฮ้ย!!)

วายุ

: “สะ… สุดยอด สมเป็นท่านหัวหน้าจริงๆ ขอรับ”

หัวหน้า

: “ขอโทษด้วยนะ ที่ใช้ภาพลวงตาทำให้เธอต้องเจ็บปวด แต่เธอก็ควรจะรู้ว่า

การล้อเล่นกับจิตใจของคนอื่นมันไม่ใช่เรื่องดีเลยซักนิด”…

ซี ซีลอน

: “ ……… ”

----------------------- ในขณะที่หัวหน้ากำลังจะเดินลงจากเวที ----------------------------

??? : “ไม่น่าเชื่อเลยว่าข้าจะสามารถจับกระแสจิตของแกได้ แสดงว่าพลังของข้า

กำลังจะกลับมา และที่น่าตกใจที่สุด ก็คือคนที่น่าจะตายไปแล้วอย่างแก “ยังมีชีวิตอยู่”

หัวหน้า

:

“

อะไรกันน่ะ!! เสียงในจิตใจของใครกัน? สัมผัสได้ถึงพลังจิตที่อยู่ไกลออกไปมาก”

??? : “แกจำข้าไม่ได้งั้นเหรอ หรือว่าแกจะไม่ใช่”…

หัวหน้า

: “นายเป็นใครกันแน่ แล้วนายรู้จักฉัน… “นี่นาย” กะแสจิตหายไปแล้วงั้นเหรอ?”

วายุ

: “ทะ… ท่านหัวหน้า เป็นอะไรไปเหรอขอรับ”

หัวหน้า

: “ป่าวนิ สงสัยใช้พลังมากไปเลยเบลอๆหน่อย กลับที่พักกันเถอะพวกเรา”

---------- และการแข่งขันในรอบนี้ก็จบลง ได้กิลด์ที่ผ่านเข้ารอบทั้ง 16 กิลด์แล้ว ------------

ห้องพัก 368 ห้องรับรองกิลด์ Chimera

เทสซึ

: “เก็บกระเป๋าจะไปไหนเหรอหัวหน้า”

หัวหน้า

: “ก็กลับกิลด์ไง ก่อนจะถึงวันแข่งรอบ 16 ทีมมีเวลาเหลือเฟือ”

วายุ

: “หนึ่งสัปดาห์หลังจากนี้ถึงจะเริ่มแข่ง ใช่มั้ยขอรับ”

หัวหน้า

: “ใช่แล้ว” มีเวลามากมายที่จะกลับไปเล่นเกม เฮ้ย!! ฝึกซ้อม…”

เทสซึ

: “เอ็งอย่ามา “สตอเรส” ซะให้ยาก มีเงินจ่ายค่าไฟละนิ” << (เงินโบนัสจากการเข้ารอบ)

สกิน

: “กลับกิลด์ก็ดีเหมือนกันนะ ข้าจะได้พักผ่อนให้เต็มที่ เบื่ออากาศในเมืองจริงๆ”

หัวหน้า

: “เสียงส่วนใหญ่ลงมติให้กลับบ้าน “งั้นหมู่เฮา ปิ๊กบ้านเฮาเต๊อะ”…

วายุ

: “เย้!!”

สกิน

: “เย้”…

เทสซึ

: “คึกคักกันจัง”…

จบตอนที่ 7 หายไปนานพอสมควรเลยครับ ก็แบบว่าเปิดเทอมแล้ว แถมต้องซ้อมกีฬาอีกเอาเข้าไป...

แต่จะหาเวลาว่างมาเขียนต่อนะครับ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Edited November 15, 2012 by Youkai