เรื่องสั้นเรื่องแรกในชีวิต (ปลายทาง)

[crybye]

มีนักเดินทางคนหนึ่งเค้าเดินทางไปทั่วทุกมุมโลกเพื่อตามหาบางสิ่งบางอย่างเค้าผ่านอุปสรรคมามากมายไม่ว่าจะเป็นผจญภัยในโลกใต้ดิน ปีนภูเขาที่สูงที่สุดในโลก ว่ายน้ำที่ขั้วโลกเหนือ ต่อสู้กับสัตว์ลึกลับในป่าต้องห้ามหรือแม้แต่หนีการตามล่าจากเผ่ากินคน และในที่สุดเขาก็ได้เจอ สิ่งที่เขาตามหาตลอดแล้วนักเดินทางก็พูดขึ้นว่า “อยู่เคียงข้างผมตลอดไปและอย่าจากผมไปไหนอีกเลยได้มั้ย” สิ่งที่นักเดินทางตามหาได้ยินดังนั้นเธอจึงร้องไห้แล้วเธอก็พูดขึ้นว่า “คงไม่ได้” แล้วก็มีเสียงหนึ่งตะโกนขึ้นมา “ที่รักกลับบ้านกันเถอะ” แล้วสิ่งที่นักเดินทางตามหาก็เดินจากไป...... น้ำไหลรินออกจากตาของนักเดินทางมากมายทั้งที่ทั้งชีวิตของเขาไม่เคยเลยสักครั้งที่จะมีน้ำไหลออกจากตา

“ผมเป็นนักเดิมทางผมเดิมทางมาจนได้เจอกลับสิ่งที่ผมตามหามาตลอดแต่สิ่งนั้นก็จากผมไปอีกและคราวนี้ผมคงไม่สามารถที่จะหาสิ่งนั้นเจอได้อีกต่อไปแล้ว ผมไม่รู้ว่าต่อจากนี้ผมจะทำยังไง ผมไม่รู้ว่าผมจะไปไหนดี ผมไม่รู้ ผมไม่รู้อะไรเลย ผมควรทำอย่างไรต่อไปดี การเดินของผมมันกำลังจะจบแล้วใช่ไหมแต่ถึงมันจะยังไม่จบผมก็ไม่มีกำลังที่จะเดินต่อไปอีกแล้วทุกสิ่งที่ผมมีมันจากไปพร้อมกับสิ่งที่ผมตามหามาตลอด” นักเดินทางล้มตัวลงนอนบนพื้นหญ้าเค้ามองที่ท้องฟ้าเค้ามองไปให้ไกลที่สุดเท่าที่ตาของเค้าจะสามารถมองได้ ภาพท้องฟ้าที่เค้าเห็นมันเหมือนกับว่าท้องฟ้าได้จมลงสู่ใต้ทะเล ภาพค่อยๆปิดลงทีละนิด.

[GTTK]

แต่งดีฮะ นักเดินทางตามหาสิ่งที่เขาตามหาตลอดแต่สิ่งที่เขาตามหามาตลอดก็ต้องจากเขาไป

[crybye]

แต่งดีฮะ นักเดินทางตามหาสิ่งที่เขาตามหาตลอดแต่สิ่งที่เขาตามหามาตลอดก็ต้องจากเขาไป

ขอบคุณมากครับ

[Scared]

อยากให้มีบทพูดบ้างอ่า...เหมือนเล่านิทานมากกว่านะเนี่ย แต่ก็แต่งดีนะครับ :emo (75):