สำหรับใครหลายๆคนที่มองข้ามเรื่องเล็กน้อย(อ่านให้ได้น่ะครับ)

[Black Buta]

ในขณะที่.... ผมก็เป็นเช่นเด็กวัยรุ่นทั่วๆ ไป เรียน เที่ยว นอน กิน

ดึกๆ ผมก็โทรคุยกับแฟนของผม

ซึ่งทั้งหมดเหล่านี้มันก็เป็นกิจวัตรประจำวัน ของผม

และผมก็เชื่อว่าใครๆ เค้าก็ทำแบบนี้กัน

'จ้า ตัวเอง วันนี้กินข้าวรื้อยาง'

'กินกับอะไรบ้าง แล้วตอนกินตัวเองคิดถึงเค้ามั้ยเนี่ย'

'รู้มั้ยตัวเอง ถ้าเค้าเป็นผีเนี่ย เค้าอยากเป็นกระสือที่รักจะได้เห็นใจไง'

'ตัวเองวาง ก่อนดิ ก่อนดิ'

ประโยคต่างๆ ที่ผมได้คิดและคัดสรรเตรียมพร้อมมาต่างๆ ก่อนโทร

ผมยังคงใช้เวลาส่วนใหญ่ตอนดึกไปกับการคุยโทรศัพท์

ระยะเวลา อันผมได้ใช้ ไปในแต่ละครั้งนั้น

พอรู้สึกอีกทีก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว

แต่ ผมก็ ไม่ชอบนะ หากใครจะมาว่าผมไร้สาระ

ก็ไม่เห็นหรอคนส่วนใหญ่เค้าก็ทำ กัน

'เอ้อ เกือบลืมไปอีกอย่าง กิจวัตรอีกอย่างนึงของผมก็คือ

แม่ ของผมมักชอบโทรหาผมทุกวัน' 'ตอนนี้ลูกอยู่หอรึยัง'

'เย็นนี้กิน ข้าวอิ่มมั้ย' 'วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง' 'อย่าไปเที่ยวที่ไหนไกลนะ'

โธ่!คำ ถามเดิมๆ ผมก็ตอบไปแบบเดิมๆ

แม่ผมก็ไม่เบื่อซักที ยังคงโทรหาผมเป็นประจำ

โชคดีที่ผมพยายามตัดบทคุย

ผมกับแม่น่ะคุยกัน ไม่กี่นาทีก็วางแล้ว

ก็ มันไม่มีอะไรจะคุยจะให้ผมทำยังไง

จนกระทั่ง วันนั้น 'ตัวเองตอบเค้าได้รึยังว่ารักเค้ามั้ย'

'เร็วๆสิ เค้ายังอุฒส่าห์บอกรักตัวเองไปแล้วนะ'

'แล้วยังจะใจร้ายไม่บอกรักเค้าอีก หรอ'

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงจากโทรศัพท์บอกผมว่ามีสายซ้อน

ผมมองไปที่หน้า จอมันขึ้นชื่อว่า 'Home'

'โธ่ แม่โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย'

ผม ไม่สลับสายผม ผมยังคงคุยกับสุดที่รักของผมต่อไป

เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่แม่จะคุยกับผมก็ คงเป็นประโยคเดิมๆ

'และนั่นก็ เป็นโอกาสสุดท้าย ที่ผมจะมีโอกาสฟังเสียงของแม่'

หลังจากนั้นไม่นาน ทางญาติของผมโทรมาแจ้งผมว่า

เมื่อคืนนี้บ้านของผมถูกขโมยเข้า และแม่ของผมขัดขืน

และได้ต่อสู้กับโจร จึงถูกโจรใช้มีดแทงเข้าที่ท้อง

แม่ เสียชีวิตเพราะทน พิษบาดแผลไม่ไหว

ญาติของผมเล่าอีกว่าตอนไปพบศพแม่นั้น

ใน มือของแม่ กำโทรศัพท์ไว้แน่น

และเบอร์โทรออกล่าสุดของเธอไม่ใช่โทร แจ้งตำรวจ

หรือ เรียกรถพยาบาล แต่แม่เลือกที่จะโทรหา 'ผม'

สิ่งสุด ท้ายในชีวิตที่แม่ผมเลือกที่จะทำคือ โทรศัพท์หาผมเพื่อฟังเสียงของผม

วินาที นั้นน้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ผมพูดอะไรไม่ออก มือและตัวของผมสั่น

วัน นั้นผมเลือกที่จะคุยกับแฟนผม ดีกว่าที่จะคุยกับแม่ของผม

ผู้หญิงคน เดียวในโลก ที่คุยกับผมเป็นคนแรกในชีวิต

ผู้หญิงคนเดียวที่ผมสามารถ ที่จะคุยกับเธอได้ทุกเวลา

โดยที่ผม ไม่ต้องเตรียมบทพูดใดๆ ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะประทับใจหรือไม่

ไม่ต้องมี มุข ไม่ต้องมีคำหวานใดๆ

คน เดียวในโลก ที่โทรมาหาผมเพียงแค่ฟังผมพูดประโยคเดิมๆ

คนเดียวในโลก ที่ไม่ว่าโทรศัพท์เธอจะโปรโมชั่นแพงแค่ไหนก็ยังโทรหา ผม

'และ คนเดียวในโลก ที่เลือกคุยกับผมในวินาทีสุดท้ายในชีวิต'

ในบางครั้ง ประโยคที่ว่า 'ไม่มีคำว่าสาย หากเราคิดที่จะแก้ตัว'

มันก็ไม่เป็นความ จริง 'เพราะบางปรากฏการณ์ในโลก เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว'

อาจ เป็นเพราะเวรกรรมของผม

หลังจากนั้นไม่นานแฟนผมที่ผมใช้เวลาคุยกับ เธอวันหลาย ๆ ชั่วโมงก็ทิ้งผมไป

วันนี้ผมเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น

หลายๆ อย่างที่คนส่วนใหญ่ทำ มิได้หมายถึงสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป

เพราะ ตัวเราเท่านั้นที่เป็นผู้ต้องรับผลการกระทำของเ ราเอง

'เราจะรู้ว่าสิ่ง ใดสำคัญ ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียมันไป'

ทุกวันนี้ผมนั่งมองโทรศัพท์

รอ ที่จะตอบคำถามเดิมๆ ให้ผู้หญิงคนหนึ่งฟัง

แต่ผู้หญิงคนนั้นคงไม่มีอีก แล้ว

ถ้าได้อ่านแล้วก็ควรพยายามทำดีกับท่านให้มากๆน่ะครับไม่มีอะไรมันคงอยู่ได้ตลอดหรอก

ขอบคุณเว็บ http://www.kazeyomi-subs.net/forum/index.php?topic=3257.0 ผมเอามาปล่อยต่ออีกทีครับ เพราะ :emo (22):

มันสุดยอดมากครับ :emo (43):

[StreaM]

บทความนี้ จำได้ว่าเคยอ่านเมื่อนานมาแล้วครับ

ถึงจะไม่เหมือนกัน 100 % แต่ก็ต้องการจะสื่อความหมายเหมือนกัน

เมื่อคิดได้ย่อมสายเกินไปแล้วครับ

เพราะฉะนั้นต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจภายหลัง

[Oat_Kub]

แน่นอนว่า ต้องเคยอ่านมาบ้าง

ความหมายดีมากๆครับ

ควรทำอะไรก่อนที่มันจะสายเกินไป ดูความพอดี ของการกระทำ

[Seraphimz]

ซึ้งอ่ะ

"เราจะรู้คุณค่าของสิ่งนั้น ก็ต่อเมื่อเราเสียมันไปแล้วเท่านั้น"

เป็นบทความที่ดีมากๆเลยครับ

[thekingkrit]

ซึ้งอ่ะ

"เราจะรู้คุณค่าของสิ่งนั้น ก็ต่อเมื่อเราเสียมันไปแล้วเท่านั้น"

เป็นบทความที่ดีมากๆเลยครับ

เหมือนกันคับ

[GTTK]

เป็นบทความที่ดีมากเลย :emoother_08:

ควรที่จะทำอะไรก่อน ก่อนที่มันจะสายเกินไป เพราะเมื่อสายเกินแล้วไปช้าเกินไปแล้วจะกลับมาแก้ไขอะไรไม่ได้อีกเลย

[phugun]

อันที่จริงผมก้อเคยอ่านมาแล้วแต่ยังคงซึ้งจับใจไม่มีเปลี่ยน :emo (37):

[GTOFF]

ถึงจะเก่าแต่ก็กินใจ ซึ้งกันแล้วก็ลุกจากคอมไปกอดแม่กันบ้างนะ

[dev]

เคยอ่านฟอร์เวิร์ดเมลล์มาเหมือนกัน แต่อ่านกี่ครั้งก็ยังซึ้ง

[KiSuKe]

อ่านแล้วนึกบ้านอยากกลับไปคุยกับแม่ให้มากกว่ากันโทรศัพท์ :emo (31):