บทความ..กว่าจะมาเป็นนักพากย์ของน้าต๋อย..เซมเบ้

[GTOFF]

บทความ..กว่าจะมาเป็นนักพากย์ของน้าต๋อย..เซมเบ้

น้าต๋อย เซมเบ้ โลกของคนขายเสียง

ทุกตัวละคร ผมพากย์มันด้วยใจ ใส่ความรู้สึกดีๆ ลงไป ผมเป็นมัน มันเป็นผม ผมจะย้ำเสมอว่าการพากย์ที่ดีต้องไม่ก้าวร้าว ต่อให้เป็นผู้ร้ายก็ตาม และที่สำคัญอีกอย่าง คำหยาบนี่ผมไม่เอาเด็ดขาดนะ อย่างที่มีสัตว์เลื้อยคลานเต็มไปหมดอย่างนี้ ไม่ได้เลย หนังสมัยนี้ทำกันเยอะมาก

เสียงพากย์ที่เท่แสนเท่ แต่ขณะเดียวกันก็ฮาหลุดโลก เป็นได้ทั้งพระเอก ผู้ร้าย มีมุกกระจายชนิดที่ไม่ต้องห่วงว่าจะหมดแม็ก

คุณสมบัติทั้งหมดที่กล่าวมา คุณพอจะเดาออกหรือไม่ว่านักพากย์ผู้นี้คือใคร หากคำใบ้ยังไม่พอ ขอแถมให้อีกนิดว่า 'ซุน โงกุน' แห่ง 'ดราก้อน บอล Z' เป็นเสมือนดังร่างเดียวกันกับเขาคนนี้มานับสิบปี ยังไม่รวม 'ไจแอนท์' 'ด็อกเตอร์สลัมป์' หรืออีกหลายต่อหลายเรื่องที่ยังอยู่ในความทรงจำของเด็กๆ ที่เฝ้าหน้าจอในตอนนั้น

แม้ปัจจุบัน จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ตาม น้าต๋อย เซมเบ้ ซึ่งมีผลงานพากย์มากว่า 9,000 เรื่อง ยังคงอยู่ในใจใครต่อใครเสมอมา

ใครๆ ก็รู้จักน้าต๋อยในนามน้าต๋อย เซมเบ้ น้าต๋อยมีชื่อจริง ว่าอะไร

ชื่อจริง นามสกุลจริงของผมคือ นิรันด์ บุญยรัตพันธ์

ทำไมต้องใช้ชื่อว่า เซมเบ้ น้าต๋อย ตั้งเองหรือเปล่า

เด็กๆ เป็นคนตั้งให้ครับ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ไปออกรายการทีวี เด็กๆ ที่ได้ดู เขาเห็นหน้าเราก็ว่าเหมือนดอกเตอร์ เซมเบ้ ในเรื่องหนูน้อยอาราเร่ ก็เลยเป็น น้าต๋อย เซมเบ้

อะไร คือ แรงบันดาลใจที่ทำให้น้าต๋อย อยากเป็นนักพากย์การ์ตูน

ผมเข้ามาเรียนรู้งานในวงการบันเทิงตั้งแต่ 7-8 ขวบ เป็นยุคแรกๆ เลยของวงการทีวี คุณพ่อผมท่านก็ทำงานเบื้องหลัง เวลาไปกับท่านก็ได้ไปเห็นเขาพากย์หนัง พากย์การ์ตูนกัน แล้วแรงบันดาลใจที่ทำให้อยากเป็นนักพากย์การ์ตูนก็คือ เรื่องหน้ากากเสือ ซึ่งฉายครั้งแรกทางช่อง 4 บางขุนพรหม จากนั้นพอช่อง 9 นำมาฉายใหม่ผมจึงได้พากย์เป็นหน้ากากเสือ

น้าต๋อยพากย์การ์ตูนก่อนที่จะมาพากย์หนังหรือเปล่า

ผมพากย์หนังฝรั่งมาก่อนที่จะพากย์การ์ตูน แล้วก็พากย์หนังจีนด้วย เรื่องแรกๆ ที่พากย์ก็ขบวนการเปาเปียว

ความยากง่ายแตกต่างกันอย่างไร

พูดตรงๆ การ์ตูนกับผม เหมือนถูกโฉลกกันมากกว่า พากย์หนังมันต้องปั้นคาแรคเตอร์ มันไม่ใช่ตัวเรา ให้พากย์หนังประเภทพระเอกมาดแมนนี่มันเหมือนขัดกับตัวเรา แต่ถ้าเป็นพระเอกทะเล้นนี่เข้ากันเป๊ะเลยนะ อย่าง เอ็ดดี้ เมอร์ฟีย์, จิม แครี่ ใน เดอะแมส หน้ากากเทวดา จนมาถึงโจวซิงฉือ โอ้โห มันเข้ากันเป๊ะเลย ถ้าให้พากย์เก๊กๆ นี่มันหลุดขำทุกที พวกญี่ปุ่น เขาบอกว่าผมมีเสียง funny man ฟังแล้วให้ความรู้สึกสนุก มีความสุข อย่างเรื่อง ดราก้อนบอล ผมพากย์เป็น ซุนโงกุน ใช่ไหม แล้วก็พากย์เป็นฟรีซเซอร์ด้วย ซึ่งฟรีซเซอร์นี่คาแรคเตอร์โหดเหี้ยมมาก แต่ผมพากย์ให้มันเป็นตุ๊ดไปเลย เพราะผมไม่ต้องการใส่ความก้าวร้าวลงไปในตัวการ์ตูน

นักพากย์ที่ดีในแบบของน้าต๋อยเป็นอย่างไร

ทุกตัวละครที่ผมพากย์ ผมพากย์มันด้วยใจ ใส่ความรู้สึกดีๆ ลงไป ผมเป็นมัน มันเป็นผม และผมจะย้ำเสมอว่าการพากย์ที่ดีต้องไม่ก้าวร้าว ต่อให้เป็นผู้ร้ายก็ตาม อย่างผมพากย์ฟรีซเซอร์ ผมก็พากย์ให้มันเป็นตุ๊ด เช่น ฮึ้ย! เจ้าโงกุน แกนะแก เจ้าบ้า (หากคุณยังจำได้ถึงน้ำเสียงของเจ้าฟรีซเซอร์ น้าต๋อยนำช่วงเวลานั้นกลับมาให้ได้ฟังอีกครั้ง) มันแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดเคียดแค้นในใจ ขณะที่ถ้าน้ำเสียงก้าวร้าว มันจะห้วน กระโชกและสั้น และที่สำคัญอีกอย่าง คำหยาบนี่ผมไม่เอาเด็ดขาดนะ อย่างที่มีสัตว์เลื้อยคลานเต็มไปหมดอย่างนี้ ไม่ได้เลย หนังสมัยนี้ทำกันเยอะมาก

ในการพากย์หนัง ในสมัยพ่อขุนรามฯ แต่ถ้าบทมันมาอย่างนั้น ก็พูดได้ อย่างนี้มันก็ฟังดูไม่ก้าวร้าวแล้ว ดูสนุก ดูตลก

อีกอย่างคำด่าของพวกฝรั่งเวลาที่เราเอามาแปลนี่ โอ้โฮ มันถึงแก่นเลยนะ บางคนอาจคิดว่าฝรั่งทำได้ ทำไมเราทำไม่ได้ ใช่ครับ มันอาจสะใจแต่ต้องคำนึงถึงความเหมาะสมด้วย อย่าคิดว่ามันเป็นแค่คำพูด ไม่อาจโน้มน้าวจิตใจใครได้ ถ้าเด็กๆ ฟังบ่อยเข้า มันก็จะค่อยซึมซับไปเรื่อยๆ

พูดถึงเรื่องดราก้อนบอล ตอนที่ช่อง 9 เอามาฉาย น้าต๋อย กับ ซุนโงกุน เหมือนเป็นโลโก้ของกันและกันเลย รู้สึกผูกพันกับมันไหม

พูดถึงซุนโงกุน ผมชื่นชมมันมากเลยนะ พากย์มาประมาณ 10 กว่าปี เป็นเรื่องที่ยาวมาก รู้สึกเหมือนผมเป็นมัน มันเป็นผม โงกุนอาจดูเป็นนักสู้ที่ทำตัวเละๆ เทะๆ แต่จริงๆ แล้วจิตใจเป็นนักสู้โดยแท้จริง ไม่เคยคิดร้ายกับใคร ไม่เคยโกรธคู่ต่อสู้เลยสักครั้ง ทำดีโดยไม่หวังผลตอบแทน ไม่จำเป็นต้องมีใครรู้ก็ได้ว่ามันช่วยปกป้องโลกเอาไว้จนตัวเองต้องตาย เขาเป็นนักสู้ที่สุดยอดมาก

คิดว่าเรื่องดราก้อนบอลสอนอะไรให้แก่เด็กๆ บ้าง

สอนเยอะมาก ที่สำคัญสอนให้คนไม่จองเวรกัน ไม่ว่าจะสู้กับเซลส์ พิคโคโร่ จอมมารบู ไม่เคยอาฆาตพยาบาทใคร สู้จบแล้วก็จบกัน ที่โงกุนรู้สึกก็คือชอบและสะใจที่ได้สู้กับคนเก่งๆ เท่านั้น อีกอย่างคือทำความดีไม่จำเป็นต้องให้ใครรู้ ตอนที่เซลส์จะทำลายล้างโลก มันก็เอาชีวิตตัวเองเข้าแลกเลย เพื่อกอบกู้โลกเอาไว้ จนตัวเองต้องกลายเป็นวิญญาณ

น้าต๋อยคิดว่าเรื่องดราก้อนบอลมีอิทธิพลต่อการ์ตูนเรื่องอื่นๆ ไหมในรุ่นหลังๆ อย่างเช่น ฮันเตอร์Xฮันเตอร์ ที่เน้นการต่อสู้และตัวเอกของเรื่องอย่างกอร์น ที่ไม่คิดร้ายอะไรกับใคร และทรงผมก็ตั้งๆ คล้ายกันด้วย

ครับ มันสืบทอดกันมา ขอให้ได้สู้กันเหอะ ดราก้อนบอลเป็นต้นแบบของหลายๆ เรื่อง

การ์ตูนสมัยนี้กับสมัยก่อนต่างกันไหม พูดถึงในแง่แอนิเมชัน

ไม่เหมือน การ์ตูนเมื่อก่อน ทั้งสี ทั้งลายเส้นสวยงาม เนื้อเรื่องละเอียด สอนและให้ข้อคิด แต่การ์ตูนสมัยนี้เอฟเฟกต์ทางด้านภาพมันเยอะมาก เส้นแสงอะไรก็เยอะแยะไปหมด แต่เมื่อก่อนวาดด้วยฝีมือล้วนๆ แผ่นต่อแผ่น ถ้าสังเกตดูดีๆ การ์ตูนสมัยก่อนอย่างโดเรม่อนนะ หน้าไจแอนท์ ชิซูกะ หรือตัวอื่นๆ จะเบี้ยวๆ นิดนึงเพราะวาดด้วยมือทั้งหมด แต่เอามาฉายใหม่นี่เทคโนโลยีมันก้าวหน้าแล้ว หน้าเหมือนเดิมไม่เพี้ยนหรอก

เป็นไปได้ไหมที่เมืองไทยจะมีการ์ตูนแอนิเมชันที่วาดด้วยมือ ไม่ใช่ด้วยคอมพิวเตอร์ หรือแบบ 3D อย่างทุกวันนี้

เป็นไปได้ยาก เพราะแอนิเมชันที่วาดด้วยมือ ต้นทุนสูงมากๆ สูงกว่า 3D เพราะมันต้องละเอียด ญี่ปุ่นเขาแข็งแรงแล้วทางด้านนี้ เขามีเทคโนโลยี มีต้นทุน มีแรงงาน มีทุกอย่างพร้อม

มีคนไม่น้อยที่มองการ์ตูนในแง่ลบ น้าต๋อยคิดอย่างไร

เนื้อหาของหนังหรือละครหลายๆ เรื่อง รุนแรงและอันตรายกว่าด้วยซ้ำไป อย่างหนังที่มันยิงกันไส้ทะลัก ตัดหัวขาด เลือดกระจาย แต่เผอิญเป็นหนังที่ผู้ใหญ่ชอบดู ไม่รู้จะหาอะไรมารับผิด ก็มาลงที่การ์ตูนง่ายกว่า เด็กๆ ที่นั่งดูหน้ากากเสือในตอนนั้น จนตอนนี้ผ่านมา 25 ปีแล้ว โตขึ้นมาเขาก็ใช้ชีวิตปกติกัน เป็นหนุ่มออฟฟิศ เป็นพ่อบ้านเลี้ยงลูก ไม่ได้ไปเป็นฆาตกรฆ่าคนสักหน่อย เรื่องอย่างนี้มันอยู่ที่วิจารณญาณ

อยากฝากอะไรถึงเด็กรุ่นใหม่ที่อยากจะเป็นนักพากย์

ต้องขวนขวายครับ ยอมรับว่าสมัยนี้โอกาสเปิดกว้างกว่าสมัยผมเยอะ เด็กรุ่นใหม่หน้าตาดีๆ หลายคนก็เข้ามาเป็นดารานักร้องกันได้ง่ายขึ้น แต่แค่หน้าตาดีไม่พอหรอก คุณต้องขายความสามารถให้ได้ไม่ใช่ขายแต่หน้าตา ไม่อย่างงั้นอาจจะขายหน้า อยากเป็นนักพากย์ คุณก็ต้องขายความเป็นนักพากย์ให้ได้

ที่มา...เว็บกรุงเทพธุรกิจจ้า

coppy มาจากพันทิพนะครับ

[holygai]

โอ้ น้าต๋อย สุดยอดจริงๆ =w=

เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กนั่งฟังแกพากย์ประจำ - -

[forgame]

คนภาคไทยที่ยอมรับที่สุดเลยคนเนี้ย :emo (39):

ประวัติเรียบง่าย แต่รักจริงน่าดูเลยแฮะ สาขานี้ นับถือจริง :emo (43):

[Dewwy]

ผมดูผลงานน้า ตั้งแต่ผมเด็กๆเลย จนตอนนี้ ผม16แล้ว

ถือว่าเป็นนักพากย์การ์ตูนที่ดีเยี่ยมคนหนึ่งของไทยเลยทีเดียว

:emo (56):

[LeoPark]

ชอบน้าแกมากพากย์สนุกทุกเรื่อง

[Leone]

ก็ดูการ์ตูนตั้งแต่เด็ำกๆ แกพากษ์เรื่องไหนก็จะปล่อยมุขทุกเรื่องแหละ ชอบมากกกกกก

แต่พอเริ่มโตๆ มาเริ่มติดการ์ตูน พอเจอทีมพากษ์ที่ชอบพากษ์ขาดๆ หรือเกินๆ ผมมักจะเปลี่ยนไปฟังเสียงพากษ์ญี่ปุ่นดูจะได้อารมณ์กว่า

ไม่รู้เป็นไง ยิ่งอายุมาก ยิ่งเรื่องมากตามไปด้่วย ฮ่าๆ

[GTTK]

ผมดูผลงานน้า ตั้งแต่ผมเด็กๆเลย จนตอนนี้ ผม16แล้ว

ถือว่าเป็นนักพากย์การ์ตูนที่ดีเยี่ยมคนหนึ่งของไทยเลยทีเดียว

:emoother_06:

ครับ ผมก็คิดเหมือนกัน ผมชอบน้าพากย์เรื่องอาราเร่ :emoother_08:

[thekingkrit]

ผมดูผลงานน้า ตั้งแต่ผมเด็กๆเลย จนตอนนี้ ผม16แล้ว

ถือว่าเป็นนักพากย์การ์ตูนที่ดีเยี่ยมคนหนึ่งของไทยเลยทีเดียว

:emoother_06:

ผมก็คิดเหมือนกัน

[piresting]

น้าต๋อยพากย์เกิน 9000 เรื่องแล้วหรอเนี่ย ลงกินเนสบุ๊คได้เลย

เคยมีคนมาถามว่าชอบดูเมะแบบพากย์ไทยหรือซับไทยมากกว่า ผมตอบไปว่าชอบแบบพากย์ไทยมากกว่าครับ

สงสัยเป็นเพราะดูน้าต๋อยพากย์แล้วมันเข้าถึงตัวละครได้มากกว่า เผลอๆจะมากกว่าของต้นฉบับอีกนะ

เพราะเคยลองดูเมะ(สายหลัก)เรื่องและตอนเดียวกัน 2 รอบ รอบแรกดูแบบพากย์ไทย อีกรอบดูซับไทย

ผลออกมาคือพากย์ไทยมันได้ความรู้สึกมากกว่า โดยเฉพาะในฉากดราม่า :emo (14):

ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านครับ :emo (02):

[Nakira2Seita]

เคยคิดอยากเป็นนักพากษ์การ์ตูนเพราะน้าต๋อยคนเดียวเลยคับ

:emoother_06: